- علت عدم واریز افزایش حقوق بازنشستگان تامین اجتماعی مشخص شد / زمان پرداخت مابهالتفات + تکمیلی
- تجمع صنفی بازنشستگان تامین اجتماعی در چند شهر + عکس
- پیام تلخ قاپیدن کله گوسفند از پیشخوان یک طباخی
- نگرانی اسرائیل از توافق احتمالی میان ایران و آمریکا
- بیمه تکمیلی بازنشستگان آب رفت
- بیابانهای عربستان منشا گرد و خاک هوای تهران + نقشه
- توضیح سخنگوی وزارت آموزش و پرورش درباره شرط تعلق فوقالعاده ویژه و خاص به معلمان
- سی و ششمین نمایشگاه کتاب تهران؛ جلوهای از تعامل پویای کتاب و کتابخوانی
- اعترافات تکاندهنده آزارگر سریالی کودکان، معادلات را به هم ریخت!
- اعتراض جمعی از فرهنگیان به تغییر غیر کارشناسی ساعت کار مدارس
دلنوشته سیدحسن خمینی برای «سایه»
نوانديش: سيد حسن خمينى يادگار امام در صفحه اینستاگرام خود نوشت: نوجوان بودم که اولین بار نام «سایه» به گوشم خورد. وقتی غزل جاودانه ی «نشود فاش کسی آنچه میان من و توست» را خواندم و مبهوت مضمون و ساختار عالی آن شدم و فهمیدم که شاعر آن، ه. الف.سایه است.
هیچگاه او را نزدیک ندیدم، ولی احساس می کنم او را می شناسم. شاید این حس بیش از هر چیز مرهون کتاب بی نظیر «پیر پرنیان اندیش» باشد. جالب آنکه تاکنون نویسندگان خوش ذوق این کتاب را هم ملاقات نکرده ام ولی به نظرم این کتاب در معرفی یک شخصیت، کاری است فراتر از معمول و با دقت و ذوق و نکته سنجی و در قالبی بسیار دلنشین و جدید نگاشته شده است. و احتمالا همین کتاب دو جلدی بیشتر سایه را برای امثال من ملموس کرده است.
زبان شعر هوشنگ ابتهاج سعدی گونه است و از پیچیدگی های سبک هندی فاصله دارد و کمتر رندی های حافظ را همراه دارد و اگرچه در چند غزل طنین ترقص مولانا را همراه شعر خود کرده اما باز هم استحکام اشعارش به سعدی می ماند. و همین هم طعم سخن او را دلنشین تر می سازد.
بگذریم. ابتهاج بی تردید از سرآمدان شعر عصر ماست. خدایش رحمت کند. امید آنکه-چنانکه سروده بود -اینک هم بگوید«مژده بده مژده بده یار پسندید مرا»