جراحی و تخلیه کیست مویی چگونه انجام می‌شود؟

تا به حال در ناحیه کمر و باسن احساس درد و تورم داشته اید؟ مشاهده جوش در ناحیه مقعد می‌تواند علامت یک عارضه نشیمنگاهی باشد، بخصوص اگر با عفونت و التهاب همراه باشد. برگشتن مو به زیر پوست در نواحی مختلف بدن می‌تواند اتفاق بیفتد، اما زمانیکه یک دسته مو و مواد زائد در زیر پوست ناحیه مقعد جمع شود، شما به کیست مویی دچار شده‌اید و احتمال باید برای درمان این عارضه تحت جراحی قرار بگیرید.

بیماری کیست مویی یا سینوس پیلونیدال

بیماری پیلونیدال یک عفونت مزمن پوستی است که در چین بین باسن و نزدیک استخوان دنبالچه ایجاد می‌شود. در واقع به جمع شدن مو، عفونت و پوست‌های مرده در زیر پوست ناحیه کمر و مقعد، کیست مویی پایین کمر گفته می‌شود.

اگر بیماری پیلونیدال دارید، یک یا چند کیست بین باسن خود خواهید داشت که ممکن است متورم یا عفونی شود. کیست پیلونیدال شبیه برآمدگی کوچک است و ممکن است مو از آن بیرون زده باشد.

اگرچه موهای روی کمر و خط باسن، احتمالاً عامل اصلی ایجاد کیست پیلونیدال و سینوس‌ها هستند، اما نمی‌توان هیچ دلیل واحدی مشخصی برای توضیح کامل علت بیماری عنوان کرد.

هنگامی که در زیر پوست این ناحیه تحریک مداوم وجود دارد، یک منفذ کوچک در پوست ایجاد می‌شود که به موهای اضافی، چربی و مواد زائد اجازه می‌دهد تا زیر پوست حرکت کنند. این مجموعه از مو، چربی و مواد زائد می‌تواند زیر پوست گیر کرده، عفونی شود و آبسه یا برآمدگی غیرطبیعی روی سطح پوست ایجاد کند.

دلایل ایجاد کیست پیلونیدال

شکل ناحیه بین باسن و زیر قسمت کوچک پشت باعث ایجاد بیماری پیلونیدال می‌شود. با ترکیبی از موهای بدن، هورمون ها، بهداشت و سایر عوامل ناشناخته که بعد از بلوغ اتفاق می افتد، کیست پیلونیدال می تواند ایجاد شود و بیماری پیلونیدال ایجاد می شود.

پزشکان فکر می‌کنند کیست‌های پیلونیدال زمانی تشکیل می‌شوند که موهای شل و سلول‌های مرده پوست زیر پوست گیر می‌افتند. وقتی فرد حرکت می‌کند، موهای شکسته و سلول های مرده پوست می توانند به زیر پوست فشار داده شوند. سیستم ایمنی با مو و سلول‌های مرده پوست به عنوان عامل خارجی برخورد می‌کند و کیستی در اطراف آنها تشکیل می دهد که پر از مایع می‌شود.

سایر عواملی که ریسک ابتلا به سینوس مویی را افزایش می‌دهند:

• هر کسی ممکن است به کیست پیلونیدال مبتلا شود، اما این کیست در مردان جوان شایع‌تر است.
• عامل ژنتیکی و مادرزادی وجود گودی در دنبالچه
• نشستن در مدت زمان طولانی
• چاقی و اضافه وزن
• پرمویی و داشتن موهای ضخیم یا درشت
• پوشیدن لباس‌ زیرهای تنگ و نامناسب

علائم کیست پیلونیدال

معمولا اولین علامت کیست پیلونیدال آبسه است. موهای ضخیم و متمایل به سمت پوست در اطراف کیست، احتمال عفونت سینوس را افزایش می‌دهد.

علائم کیست پیلونیدال ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• درد، تورم یا قرمزی
• یک توده در استخوان دنبالچه
• چرک یا تخلیه خون
• تب

شاید فکر کنید این بیماری در مراحل ابتدایی نیاز به درمان خاصی ندارد، اما وقتی عفونت سینوس پیشرفت کند، به بافت های اطراف سرایت می‌کند و در مواقعی حتی می تواند وارد خون شود. تنها راه درمان این عارضه تخلیه چرک و ضایعات زیر پوست مقعد است که با جراحی و لیزر امکانپذیر است. در مواقع بسیاری وحشت از تیغ جراحی و هزینه لیزر کیست مویی باعث می شود افراد از مراجعه برای درمان پرهیز کنند.

برای اطلاع از نحوه محاسبه هزینه درمان کیست مویی با لیزر و جراحی می‌توانید به صفحه مربوطه مراجعه کنید.

معاینه و تشخیص

اگر کیست پیلونیدال دارید، باید با چشم غیر مسلح قابل مشاهده باشد. دکتر کیست مویی ممکن است چیزی را که شبیه یک جوش یا کیست همراه با خروج عفونت است، مشاهده کند. اگر چنین است، ممکن است چندین سوال از شما بپرسند، از جمله:

• آیا ظاهر کیست تغییر کرده است؟
• آیا چرک و عفونت را تخلیه می‌کند؟
• آیا علائم دیگری دارید؟

به ندرت اتفاق می‌افتد که پزشک شما CT یا MRI را برای جستجوی حفره‌های سینوسی (سوراخ های کوچک) که ممکن است در زیر سطح پوست شما ایجاد شده باشد، تجویز کند.

جراحی کیست پیلونیدال

هدف اصلی جراحی کیست پیلونیدال برداشتن موها و عفونت زیر پوست و کاهش احتمال رشد مجدد آن است. چهار جراحی متداول که برای درمان کیست پیلونیدال استفاده می شود و باعث بهبودی در چین و چروک گلوتئال می شود عبارتند از:

تمیز کردن حفره ها: زمانی که علائم به حداقل می رسد و تجمع در حفره ها محلی است، دهانه های چرکی زیر پوست ممکن است بدون ایجاد برش با استفاده از ابزار، برس یا آندوسکوپ های کوچک تمیز شوند.

برداشتن حداقل سینوس پیلونیدال، با یا بدون آندوسکوپی: هنگامی که یک کانال غالب برای کیست(های) پیلونیدال وجود داشته باشد، و تجمع موضعی قابل توجهی در حفره(ها) وجود داشته باشد، این مسیر ممکن است با برشی که بزرگتر از خود مسیر نباشد برداشته شود. . گاهی اوقات می توان جراحی را با استفاده از یک آندوسکوپ کوچک (3 میلی متری) برای کمک به کشیدن (حذف) مو و مواد زائد تقویت کرد.

برداشتن رادیکال، با یا بدون بسته شدن: زمانی که سینوس‌های آسیب‌دیده متعدد در یک ناحیه وجود دارد، ممکن است برداشتن رادیکال تمام سینوس‌ها و حفره‌های سببی انجام شود و زخم به سادگی باز یا بسته شود.

برداشتن رادیکال، با چرخش یا فلپ خارج از مرکز: زمانی که کیست‌های پیلونیدال متعدد و سینوس‌های آسیب‌دیده در یک ناحیه وجود داشته باشد، ممکن است برداشتن رادیکال تمام سینوس‌ها و حفره‌های سببی انجام شود. سپس زخم با استفاده از روش‌های مختلف برای جابجایی زخم/اسکار بسته می‌شود تا بهبودی بهتری داشته باشد. رایج ترین تکنیکی که امروزه استفاده می شود، لیفت شکاف گلوتئال نام دارد.

کیست پیلونیدال چگونه درمان می‌شود؟

آبسه عفونی پیلونیدال فعال باید تخلیه شود و معمولاً می‌توان این کار را در اورژانس یا مطب تحت بی حسی موضعی انجام داد. پس از رفع مشکل فوری، باید اقداماتی برای جلوگیری از عود یا بدتر شدن علائم انجام شود. درمان کیست مویی با جراحی ضروری است و راه دیگری بجز تخلیه عفونت و مواد زائد و پاکسازی ناحیه سینوس وجود ندارد.

روش‌های غیرجراحی شامل استفاده از فنل یا سایر عوامل ایجاد زخم برای ریشه‌کن کردن ناحیه التهاب مزمن و لیزر موهای زائد برای جلوگیری از به دام افتادن مو است. پزشکان جراح این روش‌ها را به عنوان درمان قطعی توصیه نمی‌کنند.

عمل باز کیست مویی

این روش معمولا تحت بیهوشی کامل یا بی حسی از کمر به پایین و در اتاق عمل انجام می شود. در جراحی باز بوسیله تیغ جراحی بافت درگیر بیماری و بخشی از بافت اطراف آن به طور کامل برش داده شده و تخلیه می شود.

محلی که برش داده شده، به همان شکل باقی می ماند تا بصورت خود به خود و از داخل ترمیم شود که حدودا چند هفته (حدود 2 ماه) تا بهبودی کامل زخم جراحی زمان لازم است. معمولا داخل این زخم با پانسمان پر می شود و باید طبق توصیه پزشک از زخم مراقبت کنید و شستشو و تعویض پانسمان را تا بهبودی کامل بطور مرتب انجام دهید.

عمل جراحی به روش بسته

جراحی بست هم کاملا مشابه روش باز انجام می‌شود، با این تفاوت که محل کیست به شکل بیضی برش داده می شود. بعد از تخلیه کامل عفونت و قطعات مو، محل زخم با بخیه بسته می شود. احتمال عفونت محل جراحی یا عود کیست مویی در این روش بیشتر است و به همین دلیل باید از داروهای آنتی بیوتیک استفاده شود و بطور دقیق دستورات پزشک انجام شود.

به دلیل بسته شدن محل جراحی با بخیه، دوران نقاهت در این روش کوتاه تر است و بیمار در زمان کوتاه تری به روال عادی زندگی برمی‌گردد.

بخش‌های از این مقاله به نقل از:

www.chop.edu

clinicdarman.com