سران قوا، نمی‌خواهند فکری برای فضای اظهارنظرهای مساله‌ساز و گاه بحران‌آفرین بکنند؟!

سید عطاءالله مهاجرانی با اشاره به اظهارت دبیر ستاد امربه‌معروف و نهی‌از‌منکر پرسید: سران قوا، نمی‌خواهند فکری برای فضای اظهارنظرهای بی‌مهار و مساله‌ساز و گاه بحران‌آفرین بکنند؟

سید عطاءالله مهاجرانی در یادداشتی با عنوان «خدمت، خیانت یا حماقت؟!» در روزنامه اعتماد نوشت: برخی موضع‌گیری‌ها، در شرایط فعلی کشور، که همگی ما با دقت و حساسیت مسائل را نگاه می‌کنیم و می‌کوشیم برای آرامش و تعادل سیاسی و اجتماعی نقدی، نظری و اندیشه‌ای داشته باشیم، ناگاه می‌بینیم از گوشه و کنار، اشخاصی که مسوولیت دارند یا تریبون‌های زنده صدا و سیما دراختیارشان است، سخنانی می‌گویند که شما به عنوان شنونده علاقه‌مند به ملک و ملت و انقلاب و نظام، انگشت حیرت به دندان ‌می‌گیرید و می‌گزید که یعنی چه؟ چرا چنین حرفی را می‌زنند؟ نفوذی‌اند؟! از روی نادانی و جهالت و بلاهت چنین می‌گویند؟ متوجه هزینه چنین سخنانی نیستند؟ این افراد معمولا جامه تمام‌نمای انقلابی بودن بر دوش دارند. شما هم مراقبت می‌کنید که در نقد آنان متهم به عضویت سازمان اطلاعات بیگانه نشوید یا برچسب ضدانقلاب به شما نچسبانند! خاطره‌ای را برای‌تان تعریف می‌کنم که برایم همچنان زنده است.

صلاح خلف، یا ابوایاد، رهبر شهید فلسطینی برایم بسیار عزیز و محبوب بود. کتاب «فلسطینی بلا هویه» که متن گفت‌وگوی طولانی ابوایاد با اریک رولو، روزنامه‌نگار فقید مصری- فرانسوی است، مرا شیفته او کرده بود. از بخت خوش در بهمن ماه سال ۱۳۶۱ از طرف مجلس شورای اسلامی به اتفاق صباح زنگنه و هیاتی از جمله مرحوم همایون علیزاده که بعدا سفیر ایران در بیروت شد- همایون در مرداد ماه سال ۱۴۰۰، پس از یک دوره طولانی کمای ۱۶ ساله درگذشت،یادش گرامی‌ - به الجزایر رفتیم.

من خاطرات سفر را در کتاب «فلسطینی‌ها» نوشته‌ام. شبی مهمان ابوایاد بودیم. در ویلایی در نزدیکی قصر کنفرانس‌ها، اقامت داشت. جمع ما را که همگی جوان و در دهه بیست عمرمان بودیم. با محبت و صمیمیت پذیرفت. جلسه تا دیر وقت تا ساعاتی پس از نیمه شب به طول انجامید. با صدای آرام و چشمان هوشمند و حلقه‌های دود که بوی قهوه می‌داد و از دهان و سیگارش متصاعد می‌شد، گفت: «در انقلاب ایران، مراقب افراطی‌ها باشید. ما در انقلاب فلسطین تجربه کردیم. افراطی‌ها یا خائن بودند یا احمق.»

هر موقع با سخنی افراطی یا موضعی بسیار انقلابی و رادیکال روبه‌رو می‌شوم، گوشم زنگ می‌زند و به قول حکیم فردوسی: «تو گویی دو گوشم بر آواز اوست!» نمی‌خواهم از گویندگان سخنان افراطی در این ایام نام ببرم. شما خوب می‌دانید و می‌شناسید و کنایه ابلغ من التصریح است. فردی که به شخصیت‌های ورزشی کشور اهانت می‌کند. فردی که می‌گوید، دانشگاه به حجامت احتیاج دارد، فردی که می‌گوید، تاکسی‌های اینترنتی را اگر سرنشین بدحجاب داشتند جریمه کنیم. فردی که می‌گوید به هواپیماهای مسافری تیراندازی شده است و... «کشته از بس که فزون است کفن نتوان کرد!»

در جلسه سران قوا، نمی‌خواهند فکری برای این فضای اظهارنظرهای بی‌مهار و مساله‌ساز و گاه بحران‌آفرین بکنند؟ فردی که به عنوان دبیر ستاد امر به معروف و نهی از منکر چنان اظهارنظر غریبی را مطرح می‌کند، اگر صحت انتساب سخن به او ثابت شود، حتی یک ساعت هم نباید در آن مسوولیت باقی بماند. فردی که در برنامه زنده تلویزیون از تیراندازی به هواپیماهای مسافری سخن می‌گوید و بدیهی‌ترین مفاهیم و مسائل امنیت اجتماعی را نمی‌شناسد، نمی‌بایست مطلقا به برنامه زنده دعوت شود.

البته اینان لابد گمان می‌کنند که دارند خدمت می‌کنند، اگر واقعا چنین بینگارند، باید در سلامتی عقل‌شان تردید کرد. اگر هم موضوع لایه پنهانی داشته باشد، سخن دیگری است. وقتی ناحیه‌ای از جنگل آتش می‌گیرد، آتش‌نشانان می‌کوشند محدوده آتش را کنترل کنند، به قطع درختان در اطراف ناحیه آتش گرفته می‌پردازند تا کمربند ایمنی ایجاد کنند و از تسرّی‌آتش جلوگیری کنند.

حال اگر افرادی در نواحی دیگر آتش بیفروزند؟ و بر التهاب جامعه بیفزایند و ناامنی اجتماعی را دامن بزنند، نباید با آنان با تعارف و مسامحه و ان‌شاءالله گربه است، رفتار کرد، مسوولیت‌ها و نیز تریبون را از آنها بگیرید. ممکن است سخن آنان یا موضع آنان با واسطه سخن دشمن دانایی باشد که از زبان دوست نادانی روایت می‌شود. در یک کلام مراقب افراطی‌ها باشیم و باشید! به تعبیر ابوایاد: «افراطی‌ها یا خائن‌اند یا احمق!»

بدیهی است که انقلابی اصیل و حقیقی، موقعیت‌شناس و فرزانه و خردمند و به تعبیر رسول اکرم محمد مصطفی صلوات‌الله علیه: «مومن کیس و فطِن و حذِر است.» انسان مومن دوراندیش و باریک‌بین و مراقب و محتاط است.