معرفی و نقد فیلم موسیقی Música

نواندیش - آرش ملکی: موسیقی فیلمی است کوچک و بی ادعا که بدونِ چهرة مشهور یا هیاهوی رسانه‌ای و ابتذال مرسوم، سرگرم می‌کند تا حالمان خوب شود.

موسیقی بر مبنای قصه‌ای کاملاً سرراست بنا شده. رودی ـ شخصیت اصلی ـ جوانی است شیفتة موسیقی و نمایش عروسکی که به تحصیل در رشتة بازاریابی دیجیتال مشغول است و در آستانة ورود به بزرگسالی، قادر به انتخابِ میان عقل و عشق نیست. از یک سو، انتخاب آینده‌ای که با نامزدِ سابقش هیلی ـ دختری باهوش، خوش سیما و مرفه ـ پیشِ چشمان اوست کاملاً معقول به نظر می‌رسد و از سوی دیگر نمی‌تواند شادی حضور ایزابلا ـ دختر مهربان و ساده‌ای که به او علاقه نشان می‌دهد ـ در زندگی‌اش را به سادگی نادیده بگیرد.

امتناع از تصمیم‌گیری در فرآیندی پیوسته به بحران رسیده و رودی را در موقعیتی قرار می‌گیرد که در نهایت میان واقعیاتِ زندگی بزرگسالی ـ ضرورت استقلال و مسئولیت پذیری مالی ـ و علاقه‌اش ـ موسیقی و نمایش عروسکی ـ به نوعی تعادل ایجاد می‌رسد. از بُعد فنی، کارگردانی تقریباً بی نقص است که برای فیلمساز جوان ـ که فیلم اول خود را ساخته ـ دستاوردی ارزشمند محسوب می‌شود.

مهمترین تمهید فیلمساز، انتخاب ریتم تند در تدوین است که با توجه به هماهنگی آن با ضرباهنگِ فیلم، ایرادی به آن وارد نیست. صرفاً تدوینِ سکانس آغازین و رفت و برگشتِ بیش از حد سریع میان میز و آشپزخانه کمی آزار دهنده است اما در ادامه، حضور در سوژکتیوِ رودی و جهان خارجی به توازن می‌رسد. فیلمنامه کاملاً پرداخته شده و بدون لکنت روایت را پیش می‌برد و صورتی کاملاً باورپذیر از همگرایی میان جهان ذهنی رودی و تعامل او با اطرافیان خلق می‌شود. شخصیت‌ها جملگی اندازه و بدونِ اغراق بازی می‌شوند. گفتگوهای پینگ پونگی رودی و دیه‌گو نیز کاملاً در فیلم می‌نشیند. در مجموع، تماشای موسیقی در این آشفته بازازِ فیلم‌ها و سریال‌های پُر مدعای توخالی تجربه‌اس است مطبوع و بدون تردید از تماشای آن لذت خواهید برد.

خبرهای مرتبط