بررسی و نقد فیلم نوسفراتو 2024 Nosferatu: خون آشامِ عاشق و ترسناک!

نواندیش: نوسفراتو (Nosferatu) یک فیلم ترسناک آمریکایی محصول ۲۰۲۴ به کارگردانی رابرت اگرز است. این فیلم بازسازی نسخه آلمانی سال ۱۹۲۲ محسوب می‌شود که به نوبه خود مبتنی بر رمان سال ۱۸۹۷ برام استوکر یعنی دراکولا بود.

داستان فیلم:
الن هوتر، زنی جوان و آسیب‌پذیر، در یک دهکده دورافتاده زندگی می‌کند. زندگی او پس از ورود کنت اورلاک، یک خون‌آشام قدیمی و وحشتناک، دستخوش تغییر می‌شود. توماس هوتر، همسر الن، که از خطرات احتمالی بی‌خبر است، برای کار به یک قلعه قدیمی دعوت می‌شود که متعلق به کنت است. او به‌تدریج متوجه ماهیت وحشتناک کنت می‌شود. اما دیر شده است؛ کنت اورلاک شیفته الن شده و قصد دارد او را تصاحب کند. در این میان، پروفسور آلبین ابرهارت فون فرانز، دانشمندی با دانش عمیق درباره خون‌آشامان، سعی دارد توماس را راهنمایی کند. او از طریق نوشته‌های قدیمی به راه‌هایی برای مبارزه با خون‌آشام‌ها پی می‌برد....

بازیگران نوسفراتو:

بیل اسکاشگورد
نیکلاس هولت
لی‌لی-رز دپ
آرون تیلور-جانسون
اما کورین
رالف اینسون
سایمن مک‌برنی
ویلم دفو

نمرات فیلم:
در وبگاه راتن تومیتوز، ٪۸۷ از ۱۷۵ بررسی منتقدین مثبت است و این فیلم میانگینِ امتیاز ۸٫۳/۱۰ را در اختیار دارد.

این فیلم در متاکریتیک که از میانگین وزنی استفاده می‌کند، بر اساس نظر ۴۹ منتقدین امتیاز ۷۸ از ۱۰۰ را کسب کرده که نشان‌گر «نقدهای عموماً مطلوب» است.

نقد فیلم نوسفراتو

بازی لیلی رز دپ در اقتباس جدید نوسفراتو دقیقاً با فضای گوتیک و ترسناک فیلم کلاسیک بی‌صدا متعلق به سال ۱۹۲۲ مطابقت دارد.

به گزارش فرارو به نقل از گاردین، رابرت اگرز، کارگردان آمریکایی، استعداد خوبی در سینما دارد که فراتر از داستان سرایی است و در عوض به خلق جهان‌هایی جدید می‌پردازد. اولین فیلم او به نام جادوگر که در سال ۲۰۱۵ منتشر شد، آنقدر غرق در آیین‌های فولکلور قرن هفدهمی بود که بیننده عملاً می‌توانست طعم دود چوب، خرافات و وحشت را حس کند. این فیلم‌ها خود را در ناخودآگاه بیننده حک می‌کنند. با این حال، حتی بر اساس معیار‌های معمول برای فیلم‌های این کارگردان، نوسفراتو که بازسازی یک فیلم صامت اکسپرسیونیستی آلمانی است، بیشتر از آنکه یک تجربه تماشایی برای بیننده باشد به نوعی آزار دهنده است. نوسفراتو بازگویی ترسناک و تاریک یک افسانه درباره خون آشام‌ها است.

جهان‌سازی اگرز فراتر از پس‌زمینه‌های وسواس‌آمیز داستان‌هایش است، اگرچه دوران اولیه کاری او به‌عنوان طراح تولید در هر فریم مشهود است. او آهنگ‌ها و ویژگی‌های زبانی خاص دوره را بررسی می‌کند و از آن استقبال می‌کند: فیلمنامه مملو از نفرین‌های پر زرق و برق و انتخاب لباس‌هایی است که در رشد شخصیت‌ها اهمیت دارد. این فیلم با لیلی-رز دپ در نقش الن هاتر تازه ازدواج کرده، قلب تاریک و شکنجه‌شده‌اش را پیدا می‌کند. در یک مقدمه درخشان، همراه با موسیقی متنی که صدای زنگ جعبه جواهرات نفرین شده است، الن جوان را می‌بینیم که ناخواسته یک شیطان باستانی را احضار می‌کند. کنت اورلوک (با بازی بیل اسکارسگارد) با ندای روان الن از قرن‌ها خواب در قلعه خود در کوه‌های کارپات بیدار می‌شود.

کنت اورلوک برای مدتی به رویا‌های الن هجوم می‌آورد و سایه بدخیم خود را بر بدن خوابیده او می‌اندازد. ازدواج الن با معشوقش، توماس هاتر (با بازی نیکلاس هولت)، برای الن مهلتی برای رهایی از کابوس‌های تب‌بار و تنش‌هایی که او را فراگرفته بود، به ارمغان می‌آورد. زندگی مشترک آنها در یک شهر کوچک در آلمان در سال ۱۸۳۸ فقیرانه، اما سعادتمندانه است. پس از به پایان رسیدن دوران ماه عسل، توماس که مشتاق خوشبخت کردن عروس جدیدش است، توسط کارفرمایی جدید به نام هِر ناک (با بازی سایمون مک برنی) به سفری به ترانسیلوانیا فرستاده می‌شود تا کار‌های یک عمارت ویران شده متعلق به یک مشتری که به گفته هِر ناک: «بسیار مسن است و یک پایش در قبر است» را انجام دهد.

در همین حین، الن تصمیم می‌گیرد با دوست معتقدش به نام آنا هاردینگ (با بازی، اما کورین) و شوهر بی‌تحرک و کاسبش، فردریش (با بازی آرون تیلور-جانسون) زندگی کند. به نظر می‌رسد آرون تیلور-جانسون که بار‌ها ثابت کرده است بازیگری بی‌همتا است در فیلم درگیر تکرار چند خطر دیالوگ ثابت با لحنی بسیار غم انگیز شده باشد و فرصتی برای به نمایش گذاشتن قدرت نقش آفرینی خود ندارد. با بازگشت وحشت‌ها و تشنج‌های شبانه الن، او گرفتار پیش‌آگاهی‌هایی از یک اتفاق وحشت می‌شود. میزبانان او که کاری برای حال الن از دستشان برنمی‌آید او را با زنجیر به تخت می‌بندند تا بیماری ناشناخته او را درمان کنند. با وخیم‌تر شدن حال الن، دکتر ویلهلم سیورز، متخصص روانپزشکی محلی، به سراغ استاد سابق خود می‌رود. آلبین ابرهارت فون فرانتس (با بازی ویلم دافو) فردی عجیب و غریب است که شیفتگی‌هایش به عالم غیب و مسائل شیطانی او را از جامعه علمی آن زمان طرد کرده است. این فیلم یک دستاورد خارق العاده است. ایگرز مضامین رها شدن، امیال وحشیانه و انحرافی را در برابر افزایش شدید و کنترل شده ترس غیرقابل توصیف، متعادل می‌کند. او اجازه درخشش لحظه‌هایی از کمدی تلخ را می‌دهد، اما سپس آنها را با لحظاتی از وحشت خالص دنبال می‌کند. موسیقی این فیلم از رابین کارولان، همانند زوزه‌ی دلخراشی از ناامیدی است.

در واقع متمایزترین ویژگی این فیلم فیلمبرداری درام آن است. تغییرات صحنه بسیار عالی هستند: دوربین روی مکانی پر از صلیب قرار گرفته است، سنگری بیهوده در برابر حضور پَست اورلوک، سپس اگرز به صلیب دیگری می‌رود، این بار تقاطع جاده‌های خالی است. برخی از فریم‌ها به رنگ‌های پررنگی آغشته شده‌اند به خصوص قرمز و زرشکی تیره‌ای که در دستان اورلوک دیده می‌شود، اما بیشتر فیلم‌برداری «جارین بلاشکه» تهی از رنگ است. همه چیز زیبایی وحشتناکی دارد و کیفیتی فریبنده که باعث می‌شود درآمدن از کابوس گوتیک و تب‌آلود اگرز کار سختی برای بیننده باشد.

نظرات برخی منتقدان درباره نوسفراتو

در هر عصر سینما، بینندگان شاهد فیلمی تعیین‌کننده از افسانه‌ی ومپایری استوکر بوده‌اند. اگرز به ما نسخه‌ای ارائه کرده که مخصوص امروز است و می‌توان ریشه‌های آن را تا یک قرن پیش هم جست‌جو کرد.

-دیوید رونی از رسانه‌ی Hollywood Reporter

اگرز توانسته ورژنی از این داستان ارائه کند که از نظر تکنیکی محشر است؛ فیلمی درباره‌ی احتیاج به روبرو شدن و شناختن شیطان، برای فائق آمدن بر آن.

-جوردن راپ از رسانه‌ی The Film Stage

فیلم Nosferatu خودش را به عنوان یک دستآورد بی‌زمان و در عین حال زمان‌محور در سینما اثبات می‌کند.

-سوفیا سیمینلو از رسانه‌ی Awards Watch

اگرز به نحوی استادانه عمل می‌کند که برای فیلم‌سازان عصرش غیرقابل برابری‌ست. یکی از بهترین فیلم‌های سال را او ساخته.

-دن بیر از رسانه‌ی Next Best Picture

این فیلم بهترین فیلم ترسناک سال است و به آسانی یکی از بهترین‌های ۲۰۲۴ هم محسوب می‌شود.

-جف ایوینگ از رسانه‌ی Collider

نوسفراتو به کارگردانی اگرز از بهترین فیلم‌های ترسناکی‌ست که تاکنون ساخته شده.

-رزا پارا از رسانه‌ی The Latino Slant

نام آن در میان بهترین فیلم‌های سال قرار دارد و مطمئناً تبدیل به اثری کلاسیک در این ژانر می‌شود.

-کریس بمبری از رسانه‌ی JoBlo’s Movie Network

فیلم با یک کلوز-آپ آغاز می‌شود که زنی در آن دارد ناله می‌کند، تنها برای اینکه یک ترس ناگهانی القا کند. مسائلی که در نسخه‌های متفاوت این اثر وجود داشته‌، در اینجا به سطح می‌آیند و با دیدی متفاوت و عمیق‌تر نگریسته می‌شوند.

-سوفیا سیمینلو از رسانه‌ی AwardsWatch

پرداختن به جنبه‌های روانی الن از نسخه‌ی اصلی خیلی دارک‌تر است. در فیلم نوسفراتو مشکلاتی بررسی می‌شوند که به جنسیت زنان (و شیطان‌نمایی آن‌ها) مربوط هستند؛ به شکلی که نسخه‌ی اصلی به آن نمی‌پردازد.

-جف ایوینگ از رسانه‌ی Collider

اگرز کاملاً متوجه است که می‌خواهد داستانی را بگوید که قبلاً بارها گفته شده، بدین ترتیب او انتظارات ما را می‌داند و آشنایی ما با این اثر را تست می‌کند و در همین حین برداشت‌های خاص خودش را هم در این داستان ترسناک جاری می‌کند.

-دیوید رونی از رسانه‎‌ی Hollywood Reporter

نویسنده‌ی فیلم مگنوم اوپوس مدرن خودش را از بقایای گذشته ترسیم کرده است.

-کورتنی هاوارد از رسانه‌ی Fresh Fiction

تجربه‌ی تماشای این فیلم درباره‌ی چگونگی از نو ساختن این ثر نیست؛ بلکه ارزش آن را می‌بایست در چگونگی احترام گذاشتن به دید دقیق و کاملی یافت که کارگردان نسبت به ترس گوتیک خون‌آلود، اروتیک و خاطره‌انگیز داستان اورجینال دارد.

-جوردن راوپ از رسانه‌ی The Film Stage

آشنا بودن داستان برای بینندگان باعث می‌شود که آن‌ها به یک‌باره غافل‌گیر بشوند و خوانش مدرن خودش را از داستان ومپایر ارائه می‌کند.

-دن بیر از رسانه‌ی Next Best Picture

داستان نوسفراتو برای مجزا کردن خودش از دیگر نسخه‌های موجود از این داستان و فیلم‌های دراکولایی، ناتوان می‌ماند.

-شان بولمن از رسانه‌ی FandomWire

خبرهای مرتبط