روزنامه حامی پزشکیان: وزیر اقتصاد را از دولت اخراج کنید! / سیاستمداران ایران جرأت سخن گفتن شفاف را ندارند

هم‌میهن نوشت: احتمال دارد که از عنوان سرمقاله امروز ما تعجب کنید؟ چرا یک روزنامه طرفدار اصلاحات و پزشکیان باید درخواست کند که به وزیر اقتصاد رای اعتماد ندهید؟ پاسخ روشن است. برای اینکه مسئله اصلی امروزِ ایران، بودن و نبودن این وزیر و آن وزیر نیست. پرداختن به این موارد، وقت تلف کردن و سهم‌خواهی قدرت است.

اگر ما از آمدن و انتخاب پزشکیان دفاع کردیم، به این دلیل نبود که پزشکیان دوست ماست و اگر رئیس‌جمهور شود، خوب است. موضوع این بود که او افکاری داشت که در انتخابات و پیش از آن گفته بود و آمدن او باید مترادف با اجرای این افکار و رویکردها می‌بود.

رویکرد او تفاوت بسیار معناداری با رویکرد رسمی دولت پیشین و نیز اکثریت قاطع نمایندگان مجلس داشت و دارد. به همین دلیل، تاییدصلاحیت او بعد از رد نوبت‌های قبلی موجب تعجب شد.

پس اگر قرار باشد که اکثریت این مجلس به دلیل رویکردهای خودش دولت و وزرا را به چالش و پرسش بکشند؛ به‌معنای زاید بودن کل این تحول انتخاباتی است.

تأیید پزشکیان به‌منزله پذیرش اجرای رویکردهای او در صورت پیروزی در انتخابات بود. رویکردهایی که مورد تایید و حمایت مردم بود. بگذریم از اینکه بیش از نیمی از مردم حتی به این حد از رویکردها هم رضایت ندادند یا معتقد بودند که امکان اجرایی پیدا نخواهد کرد و ظاهراً تحلیل این گروه درست درآمده است.

پزشکیان از روز اول با اعمال محدودیت‌های شدید در انتخاب همکاران مواجه بود؛ به‌طوری‌که عملاً راه برای شکل‌گیری هر نوع مدیریت کارآمد بسته شد. همچنین، مخالفت با ساده‌ترین شعار پزشکیان که رفع فیلترینگ بود، هنوز ادامه دارد. در زمینه گزینش‌ها و اصلاحات رسانه‌ای و رویکردهای خارجی و نیز غلبه نگاه امنیتی و... نیز، ظاهراً قرار نیست تغییر خاصی رخ دهد.

اگر قرار به تغییر نیست؛ بنابراین، ترجیح دارد افرادی در مصادر امور باشند که با رویکردهای رسمی گذشته همخوانی دارند. کسانی که گمان می‌کنند قیمت ارز ناشی از مدیریت اقتصادی است و سیاست خارجی تاثیری بر آن ندارد.

تورم را محصول بی‌کفایتی مسئولین می‌دانند و نه بودجه مصوب و افزایش نقدینگی و مسائلی از این قبیل.مسئله امروز ایران تغییر رویکردهاست. اگر قرار باشد رویکردها مثل گذشته ادامه یابد، هیچ دلیلی برای دفاع از افراد مسئول در این دولت نیست و بهتر است که برای رویکردهای رسمی موجود، نیروهایی متناسب با آنها انتخاب شوند.

این‌گونه رفتار نوعی استخوان لای زخم گذاشتن است. عدم‌تناسب میان کارگزاران با رویکردهای کلان موجب نتایج زیان‌باری خواهد شد. البته، در این صورت باید پرسید که بر اساس کدام الگوی عقلی و سیاسی و اخلاقی پذیرفته شد که پزشکیان بیاید؛ ولی مصداق شیر بی‌یال و دُم و اُشکُم شود. این کار مردم را به‌کلی بی‌اعتماد کرده و می‌کند. ساختار موجود خودش باید از نیروهایی که با پزشکیان آمدند، دفاع کند. اگر نمی‌کند، دلیلی برای دفاع دیگران باقی نمی‌ماند.

رای اعتماد ندادن یک حُسنِ دیگر هم دارد. آقای پزشکیان را متوجه این واقعیت می‌کند که وفاق با تندروها خیالی خام است. وفاق را باید با بخش‌های دیگر پیشه کرد. آقای وزیر اقتصاد هم بهتر است راهبرد خود را برای دفاع از اتهامات تندروها مشخص کند.

اگر به هر دلیلی نمی‌توانید آنچه واقعیت دارد را بیان کنید، بهتر است هیچ‌چیز دیگری هم نگویید. چون بیان ناقص حقیقت نیز نوعی از دروغ است.

این توصیه خطاب به آقای پزشکیان هم هست. فارغ از جزئیات گفت‌وگوی ترامپ با زلنسکی همین که دو طرف حرف‌های خود را شفاف و صریح زدند، یک گام روبه‌جلوست. کاری که سیاستمداران ایران از انجام آن اجتناب می‌کنند و جرأت سخن گفتن شفاف را ندارند.