- فرمانده قرارگاه مرکزی خاتم الانبیا رسما معرفی شد: سردار سرلشکر علی عبداللهی کیست؟
- یوسف پزشکیان: چین دارد دنیا را میبلعد / به فکر یک تجدید نظر اساسی باشیم
- انتقاد دوباره آقاتهرانی از عدم ابلاغ قانون عفاف و حجاب: وقتی مردم بدون دقت رئیس جمهور را انتخاب میکنند، همین میشود!
- حسن روحانی: ۶ تا قطعنامه گرفتید و میگویید خوب بوده؛ خب حالا اسنپبک کلید میخورد و برمیگردیم به همان / آنهایی که در مجلس آن ایام و قبلش برجام را آتش میزدند باید کاملا ساکت باشند
- محمدصادق کوشکی: کنسرت شجریان، تجمع برای باج گیری از مردم انقلابی و رهبری است
- لغو کنسرت همایون: مشکل خیابان و عرصه عمومی است، نه حجاب و موسیقی
- عصبانیت کیهان از افشای «اسب بی زین» دولت رئیسی: علی آبادی خلاف گویی کرده!
- دکتر بهمن یزدی صمدی درگذشت / تسلیت عارف
- واکنش سخنگوی دولت به لغو کنسرت شجریان
- علی مطهری: مخالفتها با کنسرت شجریان جنبه سیاسی دارد
واکنش رئیس جبهه اصلاحات به لغو کنسرت همایون شجریان
آذر منصوری نوشت: جالب آنکه تندروهای داخلی و براندازان خارجنشین، هر دو بهنوعی با چنین رویدادهایی مسئله دارند. هر دو از بازسازی پیوند مردم با زندگی در همین خاک، واهمه دارند. زیرا جامعهای که هنوز میشنود، میخواند و به با هم بودن فکر میکند، نه به خشونت پناه میبرد و نه به انفعال.
به گزارش جماران؛ آذر منصوری رییس جبهه اصلاحات نوشت:
لغو کنسرت خیابانی همایون شجریان، فراتر از یک تصمیم اداری یا امنیتی، نشانهای است از تداوم سیاستهای هراس از امید. در شرایطی که جامعه ایران با فرسایش سرمایه اجتماعی، ناامیدی عمومی و مهاجرت گسترده نخبگان مواجه است، هر روزنهای برای بازسازی اعتماد باید مغتنم شمرده شود، نه مسدود.
کنسرتی که قرار بود در فضای باز و در میدان آزادی اجرا شود، نه مطالبهای ساختارشکن بود و نه حرکتی سیاسی. بلکه تلاشی فرهنگی بود برای بازگرداندن مردم به خیابان، نه برای اعتراض، بلکه برای آشتی؛ آشتی با موسیقی، با فضاهای عمومی و با خودِ شهر.
جالب آنکه تندروهای داخلی و براندازان خارجنشین، هر دو بهنوعی با چنین رویدادهایی مسئله دارند. هر دو از بازسازی پیوند مردم با زندگی در همین خاک، واهمه دارند. زیرا جامعهای که هنوز میشنود، میخواند و به با هم بودن فکر میکند، نه به خشونت پناه میبرد و نه به انفعال.
لغو این برنامه، یک فرصتسوزی فرهنگی بود؛ فرصتی برای ساختن تصویری دیگر از خیابان؛
خیابانی برای آواز، لبخند و بازگشت به زیست جمعی.
این قبیل تصمیمها، بیش از آنکه امنیتی باشند، بازتاب یک بحران عمیقترند: بحران فهم امید