از وزارت بهداشت اصرار از آموزش و پرورش انکار؛ زنده باد مدیریت دیمی!

دوباره پاییز و زمستان از راه رسید و دوباره مهمان هر ساله پایتخت هم برگشت، مهمان که چه عرض کنیم دیگر صاحبخانه شده و معمولا هر روز سال با ما است و بعضا ۴ ۵ روزی برای تفریح از شهر خارج می شود، این مهمان البته اگر روزگاری صرفا محدود به پایتخت می شد حالا دیگر نفس بسیاری از شهرهای کشور کوچک و بزرگ را تنگ کرده است.

نواندیش_محمد صادقی: دوباره پاییز و زمستان از راه رسید و دوباره مهمان هر ساله پایتخت هم برگشت، مهمان که چه عرض کنیم دیگر صاحبخانه شده و معمولا هر روز سال با ما است و بعضا ۴ ۵ روزی برای تفریح از شهر خارج می شود، این مهمان البته اگر روزگاری صرفا محدود به پایتخت می شد حالا دیگر نفس بسیاری از شهرهای کشور کوچک و بزرگ را تنگ کرده است.

نگران نباشید در این چند خط قرار نیست از بحران آلودگی هوا و چرایی عدم اهتمام مسئولان در حل آن بگوییم چرا که دیگر از رو رفتیم بس که هر سال نوشتیم و گفتیم و فریاد زدیم اما نتیجه ای نداشت که هیچ هر سال هم دریغ از پارسال شد، بنابراین دیگر انتظاری نداریم این مشکل حل شود، دیگر حتی از آسمان و باد و باران هم قطع امید کردیم که هر سال تنها امیدمان بود.

برای سنجش میزان آلودگی این روزهای تهران نیازی نیست به عدد اعلامی ایستگاه سنجش آلودگی سفارت دانمارک در تهران سری بزنید چون سایت مربوطه شهرداری تهران خراب است! همین که در این شهر نفس بکشید کافی است، سردرد، سنگینی سر، سوزش چشم و گلو خودش بهترین شاخص سنجش است که خبر از وضعیت وخیم اوضاع می دهد، حال بگذریم از آسمان تهران که با هاله دود احاطه شده و با چشم غیرمسلح هم قابل رویت است، در این شرایط به نظر می رسد تنها چیزی که باید اولویت مسئولان باشد یعنی سلامتی مردم پشت گوش انداخته شده است!

دو شب پیش دوستان در کارگروه موسوم به اضطرار که در مواقع آلودگی تشکیل می شود، دور هم جمع شدند و تصمیم گرفتند تنها پیش دبستانی ها و مهدهای کودک تا پایان هفته تعطیل باشند، این در حالی بود که هواشناسی پیش بینی کرده وضعیت آلودگی تشدید شود و فردا نیز در کشور تعطیل رسمی است!

بعد از آن وزارت بهداشت به عنوان متولی سلامت مردم اعلام کرد که نظرش بر تعطیلی کلیه مدارس بوده اما آموزش و پرورش با آن مخالفت کرده است، حال پرسش اینجاست که متر و معیار این تصمیم گیری ها اعلام تعطیلی یا مخالفت با آن دقیقا چیست، گاهی می بینیم با آلودگی کمتر از این میزان کل شهر تعطیل می شود و گاهی با وجود آلودگی بیشتر خبری از تعطیلی نیست، مگر نه اینکه در چنین شرایطی سلامت مردم می بایست در اولویت باشد؟! اصلا اگر وزارت بهداشت به عنوان متولی سلامت مردم این موضوع را تشخیص داده که باید تعطیل باشد چطور آموزش و پرورش این تصمیم را وتو می کند؟

بحث در اینجا بر سر این نیست که چرا تهران تعطیل نشد به هر حال نمی شود که شهر دم به دقیقه تعطیل شود و ملاحظات اموزش و پرورش هم می تواند قابل درک باشد اما بحث بر سر شیوه مدیریت دیمی در کشور است، چطور ممکن است شیوه نامه مشخصی در این باره در کشور وجود نداشته باشد و ما شاهد تشکیل یک جلسه و بد اصرار یک وزارتخانه و مخالفت وزارتخانه دیگر باشیم در نهایت هم وزارت بهداشت بگوید ما به تکلیف قانونی خود عمل کردیم و بقیه به ما مربوط نیست!

اگر آقایان دستورالعمل مشخصی در این زمینه دارند یک بار برای همیشه آن را اعلام کنند تا ما هم در جریان باشیم اگر هم مبنای تصمیم گیری در این کارگروه حال و احوال شخصی نمایندگان دستگاه های مسئول است که بالاخره بهتر است آن را هم بدانیم، در هر حال وقتی تلاشی برای حل این مشکل صورت نمی گیرد انتظار این است که حداقل سلامت مردم در اولویت باشد و ملاحظات دیگر در درجه بعدی قرار گیرد.

خبرهای مرتبط