هرکول ایرانی در اردوی تیم ملی (تصاوير)

ممنون از این خبر. اصلا نمی دونستم همچین پیشکسوت پرافتخاری وجود داره

از قدیم گفتند فلفل نبین چه ریزه بشکن ببین چه تیزه

خیلی جالبه که همچنین افتخاری داریم اما در صداسیما و رسانه ها هیچی راجعبشون نشنیدم و انگار فقط رضازاده را داشتیم

دمش گرم. با این جثه این همه افتخار

محمد نصیری سالار وزنه برداری سالهای دورودارنده مدال طلای خروس وزن المپیک 1976 مونراال کانادا

باید فضایی فراهم بشه تا در همه رشته ها انحصار از غیر ورشی ها خارج و ورزش به ورزشی ها و به ویزه پیش کسوتان هر رشته برگردونده بشه.

مثل نصیری ها زیاد هستند. اما باعث تاسفه که ما اونها را نمی شناسیم و مدیریت های ضعیف هم باعث شده تا مشتی جوان یاغی در ورزش که دستاوردی برای کشور ندارند مطرح باشند و ما از جواهراتمان غافل بشیم.

خدا حفظش كنه

من كه نميشناسمش

رضازاده را عشق است

رضازاده اگرورزشی بود برای اینکه شورا از دست اصولگراها خارج نشه و دست اصلاح طلبان بیفته، تصمیم نمی گرفت ورزش را کنار بزاره و تو شورا بمونه. البته کار خوبی کرد چون داشتیم عقب گرد در ورزنه برداری می گردیم.

ورزش ایران وقتی خراب شد که سیاست قاطی اش شد. وقتی که قهرمانان ملی شدند مبلغ نامزدهای انتخاباتی. مثل داستان مصلی

از همه ÷یشکسوتای ورزش بنویسید و بزارید جوانها افتخارات واقعی شان را بشناسند. نه اونهایی را که به هوادارشون در خارج مشت می زنن.

ماشااله چه ريزه ميزه

احترام به پيش كسوت دليل ناديده گرفتن قهرماناني چون رضازاده نيست

هر کس باید در جای خودش مورد احترام باشه چه جوان چه پیش کسوت

Mohammad Nasiri is a retired Iranian weightlifter and an Olympic Gold Medalist for Iran. In 1995 he was elected member of the International Weightlifting Federation Hall of Fame.

او پرافتخارترین وزنه بردار تاریخ ایران و آسیا است. کسی که یک دهه بر سکوهای جهان و المپیک قرار گرفت و ۱۸ رکورد جهانی به نام خود ثبت نمود. محمد نصیری یکی از معدود چهره های این رشته است که سه مدال المپیک در کارنامه دارند. فدراسیون جهانی وزنه برداری او را در ردیف برترین وزنه برداران قرن بیستم قرار داد در کنار سلیمان اوغلو، میاکی، فولدی، بازانفسکی، تامی کونو، الکسیف، وروبیف، واردانیان و شمانسکی.
او پرافتخارترین وزنه بردار تاریخ ایران و آسیا است. کسی که یک دهه بر سکوهای جهان و المپیک قرار گرفت و ۱۸ رکورد جهانی به نام خود ثبت نمود. محمد نصیری یکی از معدود چهره های این رشته است که سه مدال المپیک در کارنامه دارند. فدراسیون جهانی وزنه برداری او را در ردیف برترین وزنه برداران قرن بیستم قرار داد در کنار سلیمان اوغلو، میاکی، فولدی، بازانفسکی، تامی کونو، الکسیف، وروبیف، واردانیان و شمانسکی.

محمد نصیری در سال ۱۳۴۱ با کسب مقام سوم تهران در دسته مگس وزن (۵۲ کیلوگرم) چهره شد و سال بعد با ثبت رکورد ۲۶۲.۵ کیلوگرم به مقام قهرمانی ایران رسید و این عنوان را در سال ۱۳۴۳ هم تکرار نمود. در این سال او موفق شد با ثبت حد نصاب ۳۰۲.۵ کیلوگرم که رکورد جدیدی برای قاره آسیا در دسته جدید مگس وزن بود، مجوز حضور در بازیهای المپیک توکیو را دریافت کند.

در بازیهای المپیک ۱۹۶۴، نصیری جوان با ثبت حد نصاب ۳۱۰ کیلوگرم به مقام پانزدهم رسید. دوسال بعد در جریان رقابت های جهانی ۱۹۶۶، او با مجموع ۳۵۰ کیلوگرم به مدال برنز جهان دست یافت و در همین سال با ۳۵۲.۵ کیلوگرم قهرمان بازیهای آسیایی در دسته خروس وزن شد.

محمد نصیری در سال ۱۹۶۸ در بازیهای المپیک مکزیکوسیتی ایران را صاحب اولین مدال طلای وزنه برداری المپیک کرد. در این رقابتها خروس جنگی ایران موفق شد سه رکورد جدید برای المپیک برپا دارد که رکورد ۱۵۰ کیلوگرمی اش در دو ضرب تا المپیک ۱۹۸۰ دست نخورده باقی ماند. نصیری در سال های ۱۹۶۸ ، ۱۹۶۹ و ۱۹۷۰ به مدال طلای جهان بوسه زد و در سال ۱۹۷۱ بر سکوی سوم جهان قرار گرفت.

المپیک ۱۹۷۲ مونیخ شاهد درخشش دیگری از هرکول ایران بود که با رکورد ۳۷۰ کیلوگرم بعد از ایمره فولدی (نفر دوم المپیک قبل) بر سکوی دوم قرار گیرد. رقابت های وزنه برداری ۱۹۷۶ مونترال شاهد چهارمین و آخرین حضور نصیری در بازیهای المپیک بود که با کسب مدال برنز به پایان رسید. در حد فاصل دو دوره المپیک، دو مدال طلا و یک مدال برنز دیگر از رقابتهای جهانی و مدال طلای بازیهای آسیایی ۱۹۷۴ به کارنامه درخشان و پرافتخار وی افزوده شد.

افتخارات مهم نصیری
بازی های المپیک
۱۹۶۸ (مکزیکوسیتی)، مدال طلا (۵۶ کیلوگرم) با مجموع ۳۶۷.۵ کیلوگرم (۱۵۰+۱۰۵+۱۱۲.۵)

۱۹۷۲ (مونیخ)، مدال نقره (۵۶ کیلوگرم) با مجموع ۳۷۰ کیلوگرم (۱۴۲.۵+۱۰۰+۱۲۷.۵)

۱۹۷۶ (مونترال)، مدال برنز (۵۲ کیلوگرم) با مجموع ۲۳۵ کیلوگرم (۱۳۵+۱۰۰)

مسابقه های قهرمانی جهان
۱۹۶۶ (تهران)، مدال برنز (۵۶ کیلوگرم) با مجموع ۳۵۰ کیلوگرم (۱۴۰+۹۵+۱۱۵)

۱۹۶۸ (مکزیکوسیتی)، مدال طلا (۵۶ کیلوگرم) با مجموع ۳۶۷.۵ کیلوگرم (۱۵۰+۱۰۵+۱۱۲.۵)

۱۹۶۹ (ورشو)، مدال طلا (۵۶ کیلوگرم) با مجموع ۳۶۰ کیلوگرم (۱۴۰+۱۰۰+۱۲۰)

۱۹۷۰ (کلمبوس)، مدال طلا (۵۶ کیلوگرم) با مجموع ۳۶۲.۵ کیلوگرم (۱۴۷.۵+۱۰۰+۱۱۵)

۱۹۷۱ (لیما)، مدال برنز (۵۶ کیلوگرم) با مجموع ۳۶۰ کیلوگرم (۱۴۲.۵+۹۷.۵+۱۲۰)

۱۹۷۲ (مونیخ)، مدال نقره (۵۶ کیلوگرم) با مجموع ۳۷۰ کیلوگرم (۱۴۲.۵+۱۰۰+۱۲۷.۵)

۱۹۷۳ (هاوانا)، مدال طلا (۵۲ کیلوگرم) با مجموع ۲۴۰ کیلوگرم (۱۴۰+۱۰۰)

۱۹۷۴ (مانیل)، مدال طلا (۵۲ کیلوگرم) با مجموع ۲۳۲.۵ کیلوگرم (۱۳۲.۵+۱۰۰)

۱۹۷۶ (مونترال)، مدال برنز (۵۲کیلوگرم) با مجموع ۲۳۵ کیلوگرم (۱۳۵+۱۰۰)

بازی های آسیایی
۱۹۶۶ (بانگکوک)، مدال طلا (۵۶ کیلوگرم) با مجموع ۳۵۲.۵ کیلوگرم

۱۹۷۰ (بانگکوک)، مدال طلا (۵۶ کیلوگرم) با مجموع ۳۶۵ کیلوگرم

۱۹۷۴ (تهران)، مدال طلا (۵۲ کیلوگرم) با مجموع ۲۳۲.۵ کیلوگرم

فعلا خدا رو شكر كه فدراسيون به اهلش داده شد

یادم میاد هر وقت رضازاده می خواست وزنه بزنه نذر می کردم. نباید چهره های ورزش و ملی را سیاسی کرد. نتیجه اش این می شود.

اول متوجه نظرات مخالف رضازاده نشدم تا اینکه خبر مرتبط را دیدم:

هرکول ایرانی: رضازاده 5 سال مرا به فدراسیون راه نداد


شرمآوره

محمد نصیری در گفت‌وگو با ایسنا درباره حضورش در فدراسیون وزنه‌برداری تصریح کرد: من بعد از پنج سال به خانه‌ام آمده‌ام. رضازاده پنج سال من را به فدراسیون راه نداد و حقوقم را قطع کرد که باعث شد در این مدت از وزنه‌برداری بدم بیاید. به من می‌گفت در فدراسیون هیچ‌کاره‌ای. البته این حرف‌ها را کوروش باقری و داراب ریاحی یادش می‌دادند.

باعث تاسفه

رضازاده چون بالاتر از خودش را نمی توانست ببیند حتی نصیری را با ان همه افتخار به ورزش راه نمی داد تا جایی که حقوق اورا هم قطع کرد.