ام‌اس؛ هیولای سلامتی

از شایع‌ترین علائمی که در ‌ام‌اس رخ می‌دهد، ضعف و بی‌حسی عضلانی در دست‌ها و پاها، عدم تعادل و گرفتگی‌های عضلانی است.

این روزها شاید مطب متخصصان مغز و اعصاب شلوغ‌تر از همیشه باشد. در سال‌های اخیر نگرانی‌ها پیرامون ابتلا به بیماری ‌ام‌اس رشد چشمگیری داشته و افراد با مشاهده کوچک‌ترین علامتی که به ‌ام‌اس شباهت دارد، به متخصص مراجعه می‌کنند تا از وجود این بیماری اطمینان حاصل کنند. ام‌اس نوعی بیماری مزمن است که اعصاب مغزی و طناب نخاعی را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد و غلاف میلین که روی رشته‌های عصبی را پوشانده، تخریب می‌شود. علائم در افراد مختلف بسته به اینکه کدام قسمت از اعصاب‌شان دچار آسیب شده، متفاوت است و فرد با مشکلاتی در کنترل عضلانی، برقراری تعادل، بینایی و گفتار مواجه‌می‌شود.

ضعف عضلانی

مشکل بینایی

بیش از نیمی از مبتلایان به ‌ام‌اس از مشکلات بینایی رنج می‌برند. به این مشکل، التهاب عصب بینایی اطلاق می‌شود که منجر به تاری دید، دوبینی، کاهش دیدرنگی، درد چشمی و نابینایی می‌شود که این علائم اغلب در یک چشم بروز می‌کند و در بیشتر مواقع علائمی موقتی هستند که با گذشت چند هفته از بین می‌روند. در اکثر موارد ابتلا به ‌ام‌اس، مشکلات بینایی اولین علائمی هستند که بروز می‌کنند.

افراد در معرض خطر

بیماری ‌ام‌اس در همه افراد ممکن است بروز کند ولی یافته‌ها حاکی از آن است که معمولا ابتلا به ‌ام‌اس در زنان دو برابر مردان است. همچنین در هر نژادی ممکن است این بیماری مشاهده شود ولی سفیدپوستان بیشتر در معرض ابتلا قرار دارند. بیشترین سنی که افراد به ‌ام‌اس مبتلا می‌شوند، بین دو تا 50 سالگی است. تاکنون علت اصلی بروز بیماری مزمن ‌ام‌اس به درستی مشخص نشده ولی بسیاری پژوهشگران بر این باورند که با دورشدن از خط استوا و در مناطقی چون اسکاندیناوی و اروپای شمالی احتمال ابتلا به ‌ام‌اس افزایش می‌یابد. در واقع، در نقاطی که کمترین نور خورشید را دریافت می‌کنند، خطر بروز ‌ام‌اس بیشتر دیده می‌شود. بنابراین، محققان معتقدند ویتامین D نقش موثری در این میان ایفا می‌کند و عدم‌دریافت مقدار کافی از این ویتامین می‌تواند خطرات جبران‌ناپذیری را برای افراد به همراه داشته باشد. اما با تمام این حرف‌ها، محققان همچنان بر این باورند عامل ژنتیک مهم‌ترین عامل ابتلا به ‌ام‌اس به شمار می‌رود.

مشکلات گفتاری

این قبیل علائم نسبت به مشکلات بینایی کمتر ایجاد می‌شوند؛ یعنی فرد گفتاری مبهم و نامفهوم دارد. این حالت بر اثر آسیب وارده به اعصاب رخ می‌دهد و در نتیجه سیگنال‌‌‌های گفتاری را به مغز منتقل می‌کنند. برخی هم دچار مشکل هنگام بلع می‌شوند. از دیگر علائم ‌ام‌اس می‌توان به کاهش عملکردهای مغزی اشاره کرد، به‌طوری که برخی ممکن است در مدت زمان طولانی‌تری بتوانند مساله‌ای را حل کنند. برخی دچار کاهش حافظه خفیف یا مشکل در تمرکز می‌شوند. بیشتر مبتلایان علائم کاهش کنترل ادرار را پیدا می‌کنند، زیرا سیگنال‌هایی که بین مغز و مثانه رد و بدل می‌شوند، در این بیماری مختل می‌شوند.

فرهیختگان