واكنش روزنامه اصلاح طلب به عدم امضاى يك نامه توسط "عارف"

آرمان امروز - ياسمين طالقاني: يك نامه منتشر شد؛ در ذيل آن ۱۳ امضا بود؛ اسامي امضاكنندگان ناآشنا نبودند؛ آنها نماينده مجلس دهم بودند كه نامه‌اي به رئيس قوه قضائيه نوشتند كه در آن آمده بود: «خانم محمدي كه هم‌اكنون دوران محكوميت خود را در زندان مي‌گذراند مدت‌هاست از ديدار دو فرزند خود محروم بوده است از سوي ديگر نرگس محمدي كه ۴۴ سال سن دارد از بيماري‌هاي آمبولي ريه و فلج عضلاني رنج مي‌برد. براساس نظر پزشك معالج تكرار فلج عضلاني مي‌تواند بيماري ايشان را نهادينه كرده و خطرناك باشد. خواهشمنديم براساس رافت اسلامي و با توجه به ايراد وارده در حكم صادره، به استناد ماده ۴۷۷ قانون آيين دادرسي كيفري نسبت به تقاضاي رسيدگي مجدد در شعبه همعرض دستور اقدام مقتضي صادر فرماييد.» آنچه از سوي اين نمايندگان درخواست شده بود با مشي اصلاح‌طلبي همخواني داشت و از سويي در آن نسبت به وضعيت سلامت نرگس محمدي ابزار نگراني شده بود كه تصور مي‌شود اين نامه در راستاي جايگاه نمايندگي ملت نگاشته شده و از آن انتقاد از حكم صادره مشاهده نمي‌شود بلكه خواسته شده تا به وضعيت محمدي توجه شود. اما يك موضوع روز گذشته سبب تعجب شد و آن هم درج نشدن نام و امضاي رئيس فراكسيون اميد در زير اين نامه بود.

ماهيت نامه چه بود؟

زماني گلايه‌ها از محمدرضاعارف براي امضا نكردن اين نامه بيشتر شد كه نام نمايندگاني مانند هاجر چناراني نماينده نيشابور در زير اين نامه مشاهده شد. با مرور ديدگاه‌ها و مواضع چناراني نشاني از مواضع اصلاح‌طلبي يعني همان چارچوبي كه مرز ميان اصلاح‌طلبي و اصولگرايي است در آن ديده نمي‌شود بنابراين اين نماينده كه زير نامه نمايندگان را امضا كرده تنها به صرف حمايت از يك خانم و دلسوزي براي زندگي و فرزندان او بوده است كه فارغ از پرونده خانم محمدي، توجه به زندگي همنوعان در جامعه موضوع ارزشمندي است كه از سوي بسياري از متخصصان عرصه دين و كارشناسان اجتماعي بدان توصيه شده است.

چرا عارف امضا نكرد؟

اما چرا عارف از امضاي اين نامه خودداري كرد؟ نبودن نام عارف در اين نامه سبب پديد آمدن سوالاتي در اذهان شد كه براي پاسخ به اين سوال مي‌توان چند گمانه را مطرح كرد. نخست اينكه رئيس فراكسيون اميد داراي روحيه محافظه‌كاري است و تمايل به آن ندارد در موضوعاتي كه حساسيت‌هاي سياسي در آن بوده است وارد شود كه به نظر مي‌رسد اين موضوع چندان مورد تاييد نباشد چرا كه در اين نامه تنها درخواست شده كه به وضعيت محمدی توجه بیشتری شود. گمانه ديگري كه مي‌توان درباره چرايي عدم امضاي نامه از سوي عارف مطرح كرد، به باقي بودن گلايه‌هاي او از انتخاب رئيس مجلس باز مي‌گردد يعني مي‌توان چنين مطرح كرد كه به دليل امتناع برخي نمايندگان از راي به او براي جلوسش بر كرسي رياست، او هم چندان تمايلي براي همراهي با ديگر اصلاح‌طلبان در موضوعاتی اينچنين از خود نشان نمي‌دهد. در نهايت امضا نكردن يك نامه شايد به اذعان بسياري، موضوع با اهميتي نباشد اما در تصميم‌گيري‌هاي بعدي جريان اصلاحات مدنظر قرار خواهد گرفت و آن زمان است كه گلايه‌هاي عارف آنچنان پررنگ نبوده و مورد توجه قرار نخواهد داشت.