چرا مذاکره در مورد برنامه موشکی اشتباه و دردناک است؟

اگرچه در ساختار قدرت فعلی جهان بسیاری از کشورها چون چین و اسراییل میکوشند"سیاست ابهام" را در مورد تسلیحات و میزان بودجه نظامی خویش در سیاست اعلانی خود در سیاست خارجی در پیش گیرند و این اقدام زیرکانه سیاسی از چالشهای بین المللی آنها در این مورد کاسته است و بکارگیری این سیاست از سوی ایران نیز میتواند مورد توجه قرار گیرد لیکن مذاکره در حوزه دفاعی کشور امری خطا و دردناک و در تعارض با منافع ملی کشور می باشد

نوانديش - اكبر مختارى: کارویژه اصلی سیاست خارجی رفع تهدید و ارتقا امنیت کشورست.

سیاست خارجی کشورهایی از قابلیت موفقیت بیشتر برخوردارند که امورسیاسی،اقتصادی و دفاعی و امنیتی را توامان در نظر گیرند.

مذاکره کنندگان دستگاه دیپلماسی بدون در نظر گرفتن هریک از موارد فوق الذکر در نهایت نتیجه مطلوب را بدست نخواهند آورد. در وضعیت فضای بحرانی در منطقه خاورمیانه و آشوب احتمالی، فشارها برایران در مورد مذاکره بر سر برنامه موشکی نیز افزون گشته است.

دراین میان برخی از اساتید و فعالان سیاسی چون دکتر احمد نقیب زاده نیز در داخل کشور از مذاکره موشکی ایران و غرب به دفاع پرداخته اند.

سوال نگارنده اینست که چرا اساسا مذاکره در امور دفاعی و امنیت ملی کشور با دول بیگانه خطایی استراتژیک و اشتباهی دردناکست؟

در شرایطی که هنوز به سه سالگی برجام نرسیده ایم هنوز بخشی از اهداف برجام بخصوص در حوزه بانکی تحقق نیافته است.اگرچه "برجام بهترین پاسخ در برابر و در زمان بحران "بود و گشایش های بسیار مهمی را در حوزه های مختلف بخصوص در حوزه افزایش فروش و صادرات نفت ایران ایجاد کرد لیکن نمیتوان از برخی خلف وعده های قدرتهای بزرگ نیز یاد نکرد.

جنس برنامه موشکی ایران با مذاکرات برجام مبنی بر رفع تحریمهای هسته ای کاملا متفاوتست.

پروفسور حسین سیف زاده در کتاب اصول روابط بین الملل ارزشهای موردتوجه در روابط بین الملل را به ارزشهای پیشینی و پسینی تقسیم می کند.ارزشهای پیشینی استراتژیک هستند و قابل مذاکره نمی باشند.ولی ارزشهای پسینی تاکتیکی هستندو می توان در مورد آنها مذاکره انجام داد.ایشان تمامیت ارضی را جزیی از ارزشهای پیشینی و غیر قابل مذاکره می دانند.

برنامه موشکی ایران را باید در چارچوب هدف غایی آن مورد ارزیابی قرار داد.بعنوان ناظری بیرونی و با نگاهی علمی بخوبی میتوان درک کرد که قدرت موشکی ایران سبب بازدارندگی دفاعی کشور و مانعی در جهت تجاوز بیگانگان به تمامیت ارضی ایران میباشد.

با چنین فهمی از توان موشکی ایران میتوان آن را جزیی از ارزشهای پیشینی و استراتژیک و به تبع آن غیر قابل مذاکره دانست.

در نهایت اگرچه برجام بعنوان توافقی در جهت رفع تحریمهای هسته ای قابل ستایش و منطقی می نماید لیکن تعمیم مذاکره به حوزه های استراتژیکی چون برنامه موشکی و امور دفاعی کشور عملی نابخردانه و خلاف منافع بلندمدت ایران خواهد بود.

* کارشناس مسایل آمریکا

گزارش خطا