اضطراب های خانواده تک والدی و راه حل آن

اگر والدی تنها هستید، نگران نباشید، با دانستن این نکات می توانید فرزندتان را بدون هیچ گونه اضطرابی به ثمر برسانید.

به گزارش پارسه گرد , بزرگ کردن کودک‎تان به تنهایی می‎تواند استرس آور باشد. اگر تنها هستید، یاد بگیرید که چگونه با فشارها کنار بیایید، حمایت دیگران را دریافت کنید و کودک‎تان را پرورش دهید. بدانید که چگونه چالش‎هایی که برخی والدین تنها تجربه می‎کنند را مدیریت کرده و چه کاری می‎توانید انجام دهید تا کودکی شاد و سالم پرورش دهید.

رایج‎ترین چالش‎های والدهای تنها (بدون همسر) کدام هستند؟

پرورش کودک می‎تواند در هر شرایطی مشکل باشد. البته بدون همسر، این مشکلات بیشتر خودشان را نشان می‎دهند. به عنوان یک والد بدون همسر شما باید به تنهایی مسئولیت تمام مراقبت‎های روزمره از فرزندتان را به عهده بگیرید. این می‎تواند به شما فشار، استرس و خستگی مضاعفی را وارد کند. اگر شما بسیار خسته‎تر و مشغول‎تر از آن باشید که بتوانید از لحاظ عاطفی کودک‎تان را حمایت کنید و قوانین را به او یاد بدهید، ممکن است کودک‎تان برخی مشکلات رفتاری را بروز دهد.
افزون بر این، در بیشتر موارد، خانواده‎هایی که در آنها تنها یکی از والدین حضور دارند، درآمد کمتری دارند و در نتیجه دسترسی کمتری به خدمات سلامتی دارند.
انجام هم‎زمان کارها و مراقبت از کودک می‎تواند از لحاظ مالی سخت و از نظر عاطفی محدود کننده باشد. شما همچنین ممکن است درباره کمبود الگوی نقش مادری یا پدری برای فرزندتان نگران باشید.

والدین بدون همسر چگونه می‎توانند با این چالش‎ها کنار بیایند؟

برای کاهش استرس در خانواده تک والدی:

    عشق‎تان را به فرزندتان نشان دهید. به یاد داشته باشید که کودکان را تشویق کنید و به آنها جایزه بدهید. به آنها بدون قید و شرط عشق بورزید و از آنها حمایت کنید.
    یک برنامه منظم داشته باشید. ساختار- مانند وعده‎های غذایی منظم و زمان خواب منظم- به کودک‎تان کمک می‎کند تا بداند باید انتظار چه چیزی را داشته باشد.
    زمان معاشرت خانواده را در الویت قرار دهید. هر روز زمانی را به بازی، خواندن یا فقط نشستن با فرزندتان و صحبت با او اختصاص دهید.
    یک مرکز یا فرد با صلاحیت را برای مراقبت از کودک انتخاب کنید. هر چند که یک خواهر یا برادر بزرگتر می‎تواند گاهی اوقات از خواهر یا برادر کوچکترش مراقبت کند، روی او به عنوان تنها مراقب کودک‎تان حساب نکنید. در مورد درخواست از دوستان جدید برای نگهداری از کودک‎تان نیز مراقب باشید. اگر به مراقبت مداوم از کودک نیاز دارید، به دنبال یک پرستار با صلاحیت بگردید تا بتوانید در محیطی ایمن، محرک‎های مورد نیاز برای رشد و پرورش کودک را به او ارائه کند.
    محدودیت‎های متعادل و منطقی تعیین کنید. قوانین خانه و انتظاراتی که از فرزندتان دارید به او توضیح دهید (مانند صحبت کردن مؤدبانه) و به یاد داشته باشید که هر زمان رفتار معقول و مناسبی را نشان داد او را تشویق کنید. در مورد قوانین‎تان با مراقبان او نیز صحبت کنید تا اطمینان حاصل کنید که تربیتی دائمی ‎برقرار نموده اید. هر چند وقت یک‎بار به یاد داشته باشید که قوانین اساسی را مورد ارزیابی دوباره قرار دهید، زیرا با افزایش سن کودک‎تان قابلیت مسئولیت پذیری او افزایش می‎یابد و در نتیجه قوانین باید در صورت نیاز مطابق سن او تغییر کرده و دوباره تعیین شوند. پرورش استقلال فردی را از کودکی شروع کنید.
    احساس گناه نکنید؛ خودتان را سرزنش نکنید و هرگز برای پُر کردن جای خالی والد دیگر، کودک‎تان را لوس نکنید.
    از خودتان مراقبت کنید. این شامل فعالیت فیزیکی به صورت منظم و روزانه، رژیم غذایی سالم و داشتن خواب کافی است. همچنین زمانی را به فعالیت‎هایی که از انجام آنها به تنهایی لذت می‎برید یا بودن با دوستان نزدیک‎تان اختصاص دهید.
    تنها به دلیل اینکه شما یک والد بدون همسر هستید به این معنا نیست که باید همه کارها را خودتان انجام دهید. یک برنامه نوبتی مراقبت از فرزندان با والدین دیگر ترتیب دهید. می‎توانید از افراد قابل اعتماد مورد علاقه‎تان و همچنین دوستان و همسایگان مورد اعتماد نیز کمک بگیرید. از پیوند کودک با پدربزرگ و مادربزرگ  استفاده کرده و اوقاتی را برای خلوت خود فراهم کنید.
    مثبت باقی بمانید. خلق و خو و نگرش شما می‎تواند در کودک‎تان اثر خوبی بگذارد. ایرادی ندارد که اگر دوران سختی را می‎گذرانید، با کودک‎تان صادق باشید، اما به او یادآوری کنید که همه چیز بهتر خواهد شد. همچنین سعی کنید هنگام مقابله با چالش‎های روزمره، حس شوخ طبعی‎تان را نیز حفظ کنید.

چگونه یک والد تنها می‎تواند با کودک در مورد جدایی یا طلاق صحبت کند؟

بسیاری از خانواده‎های تک والدی نتیجه یک جدایی یا طلاق هستند. اگر این امر در مورد خانواده شما درست است، با کودک‎تان در مورد تغییراتی که با آنها روبرو خواهید شد صحبت کنید. به احساسات فرزندتان گوش دهید و سعی کنید که به پرسش‎های او پاسخ راست و درست دهید- در عین حال از پرداختن به جزئیات غیر ضروری یا بازگوی نکات منفی در مورد همسر سابق‎تان بپرهیزید؛ به فرزندتان یادآوری کنید که او موجب جدایی و طلاق شما نشده است و هر دوی شما او را برای همیشه دوست خواهید داشت.