- واکنش دبیرکل جامعه پزشکی به مرگ دکتر پرستو بخشی: فشار ها بر پزشکان جوان به مرز هشدار رسیده
- اعمال مخصوص شب قدر 19 نوزدهم ماه مبارک رمضان
- جزییات افزایش شدید جریمه تحلفات رانندگی
- اعمال مشترک شب های قدر
- سید جلال ساداتیان: شما نمیتوانید با یک بخشی از جامعه بینالمللی کاملا در تضاد دائم باشید و صرفا بخواهید با یک بخش کوچکی از این جامعه کار کنید/ روسیه و چین در همه امور پای شما نایستادهاند/ هرچه محدودیتها را افزایش بدهید، زندگی و سفره مردم محدودتر میشود
- افشاگری جدید حسن روحانی از ماجرای گرانی بنزین و اعتراضات: من واقعا از زیرنویس شبکه خبر فهمیدم بنزین دیشب گران شده! رئیسی اولین کسی بود که توییت زد و مخالفت کرد، در حالی که نامه سران قوا را با خط خودش امضا کرده بود!
- آقا گفتند من تمام جامعه ایران را انقلابی میدانم نه عده خاصی را
- ادعای بایدن: کشورهای عربی برای اولین بار آماده هستند اسرائیل را کاملاً به رسمیت بشناسند
- عربستان «با این دختر» برای اولین بار در مسابقه دختر شایسته جهان شرکت میکند (عکس)
احمدینژاد و جریان حامی او مانند هر شخص، جریان و گروه دیگری میتوانند براساس قانون اساسی درخواست برگزاری تجمع را بدهند، شاید هم بد نباشد مجوزی به این گروه داده شود که هم میزان طرفداران آن ها مشخص شود و هم میزان تاثیر گذاری شان در جامعه و هم فتح بابی باشد برای دادن مجوز و برگزاری تجمع های قانونی در کشور با رویکرد اعتراض آمیز و انتقادی به برخی سیاست ها و تصمیمم گیری ها البته در چارچوب نظام. مسلم آنکه صدور مجوز نباید محدود به جریان احمدینژاد، اصولگرایان و مخالفان دولت محدود باشد.
طی ماههای اخیر جمع کثیری از مردم در مناطق مختلف در اعتراض به برخی سیاست ها، رفتارها، شرایط بد اقتصادی و نحوه مدیریت بخشهای گوناگون کشور، اقدام به تجمع و راهپیمایی نمودند که در مجموع از سوی مدیران سازمانهای مخاطب و همچنین نهادهای امنیتی با پاسخ و برخورد مناسبی مواجه نشدند. در استفاده از حقوق مصرح در اصول 8 و 27 قانون اساسی، اینجانبان بنا داریم که از مردم برای بیان نظرات و اعتراض آرام و قانونمند خود به نحوه اداره کشور توسط قوای گوناگون و برخی از سیاستها و رفتارها به خصوص در امور اقتصادی، قضایی و اجتماعی، دعوت به اجتماع نماییم.
جملات بالا گوشه ای از نامه 7 تن از نزدیکان محمود احمدی نژاد به وزیر کشور است که خواستار برگزاری تجمعی اعتراضی از جمله در امور اقتصادی شده اند. اسفندیار رحیم مشایی، سیدحسن موسوی، عبدالرضا شیخ الاسلامی، حمید بقایی، علی ذبیحی، مرتضی تمدن و علی اکبر جوانفکر زیر این نامه را امضا کرده اند.
آنچه مشخص است اینکه بخش قابل توجهی از اعتراضات اخیر در انتقاد از وضعیت اقتصادی موجود و مشکلاتی عظیمی است که در این حوزه وجود دارد و نمی توان این موضوع را انکار کرد؛ و از سوی دیگر اعتراض و تظاهرات هم حق مردم است و در هیچ زمانی در تاریخ جمهوری اسلامی همانند امروز و پس از اعتراضات اخیر بر قانونی بودن این حق اصرار نشده است. با این وجود، در اینکه امثال احمدی نژاد هدایت کننده جریانی اعتراضی علیه سیاست های دولت و همراهی با مردم باشند باید بسیار تامل و درنگ گردد.
همگان بر این نکته واقفند که عامل بسیاری از نابسامانی هایی که امروز کشور را فراگرفته و مردم و دولت را تحت فشار قرار داده، همان کسانی هستند که 8 سال دولت های نهم و دهم را در دست داشتند، همان کسانی که نام برخی از آن ها زیر نامه فوق به چشم می خورد.
مسلما آیندگان مقطعی که وی زمام امور را برعهده داشت، به دلیل انهدام سرمایههای انسانی، اجتماعی و اقتصادی از یاد نمیبرند. اما چگونه می شود جریانی که اقتصاد کشور را به نابودی کشانده و بخش عمده ای از مشکلات کنونی کشور، بی شک متاثر از تصمیمات آنهاست، خود را محق و معترض به وضع موجود می دانند؟
محمدتقی فاضل میبدی، عضو مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم دست های بالاتر از احمدی نژاد را پشت تخریب دولت می داند و می گوید : " چطور میشود جریانی که عمده مشکلات را ایجاد کرده، این همه هزینه روی دست مملکت گذاشته ناگهان به فکر اعتراض می افتد؟ من فکر میکنم دستهایی بالاتر از احمدی نژاد پشت قضیه وجود دارد که می خواهد دولت را از تعادل خارج کند."
مشخص آنکه این جریان هیچ گاه به منافع ملی و مصلحت مردم نیاندیشیده و حاصل 4 سال بر مسند نشستن ها بر بالاترین مناصب سسیاسی، اجرایی و اقتصادی کشور بجز خسران برای ایران حاصلی نداشته است.
گرچه منابع آگاه از وزارت کشور خبر می دهند که نامه درخواست تجمع نزدیکان به رئیس جمهور سابق به وزارت کشور ارسال نشده است، با این حال اینکه احمدی نژاد و اطرافیانش تقاضای تجمع و اعتراض داشته باشند بخشی از حقوق آنهاست و باید در چارچوب قانون بدان پاسخ داده شود.
احمدینژاد و جریان حامی او مانند هر شخص، جریان و گروه دیگری میتوانند براساس قانون اساسی درخواست برگزاری تجمع را بدهند، شاید هم بد نباشد مجوزی به این گروه داده شود که هم میزان طرفداران آن ها مشخص شود و هم میزان تاثیر گذاری شان در جامعه و هم فتح بابی باشد برای دادن مجوز و برگزاری تجمع های قانونی در کشور با رویکرد اعتراض آمیز و انتقادی به برخی سیاست ها و تصمیمم گیری ها البته در چارچوب نظام. مسلم آنکه صدور مجوز نباید محدود به جریان احمدینژاد، اصولگرایان و مخالفان دولت محدود باشد.
اما نکته ای که در این میان نباید از آن غافل شد اینکه دولت احمدی نژاد نه تنها به هیچ گونه درخواست تجمع اعتراض آمیزی مجوز نمی داد بلکه منتقدان نیز در تنگنای شدید هماهنگی دولت با سایر نهادها قرار می گرفتند و حق انتقاد از بسیاری از کارشناسان نیز سلب گردیده بود. جالب آنکه به عدم صدور مجوز برای تجمع نیز افتخار می کردند، اما اکنون با انزوا رانده شدن به یکباره خود را نماینده ملت دانسته و خواستار صدور مجوز تجمع برای اعلام "اعتراض به برخی روندهای جاری در کشور و انتقاد از شرایط بد اقتصادی مردم" شده اند. با مرور حوادث سال های گذشته و اعتزاز حضرات به ندادن مجوز و درخواست امروزشان، آدمی را بی اختیار به یاد این ماجرای تاریخی می اندازد:
« آقا محمد خان قاجار گفته بود که وقتی نوجوان بودم و در خانه کریم خان زند، قلم تراشی زیر جبه داشتم از شدت بغض فرش ها و قالیچه های نفیس را با آن پاره پاره می نمودم چون نمی دانستم روزی نوبت من می شود و این فرش ها به خودم می رسد و حالا می بینم با خودم دشمنی کرده بودم و خود کرده را تدبیر نیست. » (شرح زندگانی من، عبدالله مستوفی)
منبع: اعتدال
لینک کپی شد
نظر شما