- شهرام گودرزی به شهر خودش برگشت / سفر به مقبره کوروش منتفی شد
- ثمینه باغچهبان درگذشت
- بهمن فرمان آرا: خانمم قول داده سر پل صراط هوامو داشته باشه / مرتضی لبافی نژاد برادر زنم بود / پس از اعدام جسدش تحویل نشد
- اعتراض به دخالت رییس صداوسیما در انتخاب فیلم ایرانی برای اسکار
- حمله تند ژیلا صادقی به حمید فرخنژاد + تصویر
- گزارش مراسم تشییع پیکر امید جهان + عکس
- استایل شیک هدیه بازوند در یک رویداد سینمایی (عکس)
- «علت مرگ نامعلوم» نماینده ایران در اسکار ۲۰۲۶ شد / پیرپسر و زن و بچه پر!
- پناهنده شدن فرشته حسینی به کانادا؛ حقیقت یا شایعه؟(+عکس)
- حواشی کنسرت گروه بمرانی در شیراز؛ هنجارشکنانه بود و محروم شدند!
وی. اس. نایپل درگذشت

وی. اس. نایپل نویسنده و برنده جایزه ادبی نوبل در ۸۵ سالگی درگذشت.
به گزارش مهر به نقل از گاردین، و س نایپل، نویسندۀ بریتانیایی برندۀ نوبل، در ۸۵سالگی در منزلش در لندن درگذشت.
ویدیادار سوراجپراساد نایپل زادۀ ترینیداد بود و طی پنج دهه بیش از سی کتاب منتشر کرد. آثار او بسیار متنوع است؛ از رمانهای طنز گرفته تا سفرنامه و زندگینامه. بسیاری از منتقدان رمان خانهای برای آقای بیسواس را که نایپل در سال ۱۹۶۱ نوشت، مهمترین اثر او میشمارند. او این رمان را بر اساس زندگی پدرش، سیپرساد، که گزارشگر روزنامۀ گاردین ترینیداد بود، نوشت. این رمان به ترجمۀ مهدی غبرایی به فارسی نیز منتشر شده است.
نایپل در شهر کوچک چاگواناس در ترینیداد زاده شد. ششساله بود که با خانوادهاش به پایتخت ترینیداد، پورت آو اسپین، نقل مکان کرد. بعدها بر اساس این اتفاق اولین رمانش را با نام خیابان میگل نوشت که در ۱۹۵۹ منتشر شد.
او در ۱۹۴۸ برندۀ بورسیهای دولتی شد و برای تحصیل زبان انگلیسی به آکسفرد رفت. نایپل در آکسفرد با پاتریشیا هیل آشنا شد و در ۱۹۵۵ با او ازدواج کرد.
او در تمام دوران حرفهای خود صریحاللهجه بود، بهخصوص در نقد تونی بلر و همچنین رمان مشهور ای. ام. فورستر با نام گذری به هند.
در میان مؤمنان (۱۹۸۱) و فراسوی ایمان (۱۹۹۸) از جمله آثار مشهور او است که در آنها به بنیادگرایی اسلامی میپردازد.
نایپل در سال ۲۰۰۱ برندۀ جایزۀ نوبل شد. آکادمی سوئد اعلام کرد که جایزۀ نوبل به دلیل «داشتنِ چشماندازی پیوسته در روایت و موشکافی بدون نقص در آثارش که خواننده را به درک ملتهای سرکوب شده در تاریخ سوق میدهد» به نایپل اعطا شده است.
او دو بار به ایران سفر کرد؛ یک بار در سال ۱۳۵۸، پس از انقلاب و بار دیگر در اردیبهشت ۱۳۷۶٫ بهرنگ رجبی چند سال پیش گزارشهای او از سفرش به ایران را ترجمه و در سایت تاریخ ایرانی منتشر کرده است.
لینک کپی شد
نظر شما
قابل توجه کاربران و همراهان عزیز: لطفا برای سرعت در انتشار نظرات، از به کار بردن کلمات و تعابیر توهین آمیز پرهیز کنید.