"ماجرای یک خنده"، دیپلماسی کشور همچنان اسیر تنگ نظری ها!

نواندیش- پرهام غنی: در دو روز گذشته بعد از دیدارهای بی سابقه حسن روحانی در حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل و بحث و گفتگو با مقامات کشورهای گوناگون که حکایت از فعال بودن دیپلماسی کشور داشت تصاویری از وی منتشر شد که طبق معمول حاشیه های فراوانی به همراه داشت.

در این 72 ساعت افرادی حالا از روی غرض ورزی یا انشالله حداقل از روی ناآگاهی از متن اسیر حاشیه شدند و رئیس جمهور را به باد انتقاد گرفتند که چرا آقای روحانی به نخست وزیر بریتانیا لبخند زده! این لبخند زننده بوده، روحانی اصول انقلاب را زیر پا گذاشته!

باید گفت این انتقادات متاسفانه حکایت از نا آگاهی برخی نسبت به ساده ترین اصول دیپلماتیک دارد، اگر این بزرگواران با این اصول آگاهی داشتند بی شک می دانستند که خوش رو بودن، لبخند زدن و اصولا زبان بدن یکی از مهم ترین فنونی است که در دیدار های دیپلماتیک باید از آن بهره گرفت.

دیپلماسی ابزاری است در اختیار سیاست خارجی کشورها که به وسیله آن و از طریق گفتگو منافع ملی پیشبرده می شد، بدون شک اگر دیپلماسی نبود تاریخ بشریت بیش از آنچه که امروز جنگ و مصیبت به خود دیده، می دید. شما در دیپلماسی سعی می کنید تا ازطریق گفتگو به اهداف خود دست یابید و طرف مقابل را قانع کنید یا حداقل مواضع کشور خود را به او منتقل نمایید. 

خوب حالا دیپلمات یا رئیس جمهور که خود در دیدار های دیپلماتیک به مثابه یک دیپلمات به حساب می آید بایستی با فنون مذاکره استفاده از زبان بدن کی لبخند زدن، چه زمانی شوخی های زیرکانه کردن و حتی چه زمانی اخم کردن یا جدی صحبت کردن را بداند شما باید از تمامی این ترفند ها در جریان یک دیدار استفاده کنید، پس اگر به این مسائل با دیدی منصفانه و به دور از سیاسی بازی بنگرید خواهید فهمید که یک لبخند ذلتی به بار نمی آورد همان گونه که اخم و پرخاش که یک عده لابد انتظار انجام آن را از سوی رئیس جمهور علیه مقامات اروپایی داشتند، ارمغان آور عزت نیست. 

اینکه مفاهیم اخلاقی یا انتزاعی را وارد حوزه دیپلماسی کنیم جز جفا در حق این مفاهیم چیز دیگری به همراه نخواهد داشت، متاسفانه طی چند سال اخیر علی رغم تذکر مقام معظم رهبری برخی  مدام مسئولان سیاست خارجی کشور یا بهتر بگوییم دیپلماسی کشور را در دایره تنگ نظری ها تحت فشار قرار داده اند و این در برهه های مختلف به منافع ملی ما آسیب زده است. در شرایط فعلی که رسانه ها و مقامات بیگانه یک صدا علیه کشور ما موضع گیری می کنند طرح چنین موضوعاتی و تسویه حساب های سیاسی یک نوع سم مضاعف برای کشور خواهد بود.

به هر روی امیدوارم روزی متوجه اهمیت منافع ملی بشوم و دریابیم که یک دیپلمات یا یک رئیس جمهور در مجامع بین المللی نماینده کشور ماست و آن را جدا از رنگ و طیف سیاسی اش ببینیم، باید درک کنیم که وزیر امور خارجه ما یا رئیس جمهور ما در سازمان ملل یا دیدار با مقامات سایر کشورها فارغ از ظریف و جلیلی یا روحانی و احمدی نژاد بودن پیش از هر چیز دیگر نماینده کشور ماست.

و در پایان کاش صدا و سیما مستندی با عنوان "دیپلماسی چیست، دیپلمات کیست؟" را بسازد تا برخی عزیزان انجام بدیهیات این فن را پای مسائل دیگر ننوشته و نگرانی شان از هر چی مذاکره و به زیر سوال رفتن اصول انقلاب است برای همیشه  برطرف شود.