- اولین واکنش دولت به فیلم عروسی دختر شمخانی
- چمران در آستانهی ۸۵ سالگی: من برای خودم نیستم؛ اگر دوستان تشخیص دهند که [کاندیدا شوم]، اگر سخت هم باشد، اشکالی ندارد، تحمل میکنم
- فرمانده کل سپاه: به ایران تعدی شود جهنم برپا میکنیم
- سازمان ملل خواستار احیای مذاکرات هستهای ایران شد
- رئیس قوه قضائیه: ممکن است کسی بگوید «کرسنت» قرارداد بدی بود و [عوامل آن] باید مجازات و محاکمه شوند؛ یک نظر دیگر میگوید قراردادی که به آن نحو به هم زدند، این خسارات را به بار آورد
- چرا ستاد امر به معروف به دنبال بازگشت «گشت ارشاد» است؟
- تقویم آبان ماه 1404 + تعطیلات و مناسبتها
- نطق تازه سخنگوی دولت درباره بازگشت گشت ارشاد
پرسش عبدی از اصولگرایان درباره تتلو
امیر تتلو مدتی پیش از هوادارانش خواست رکورد ۱۳میلیون کامنت در اینستاگرام را بشکنند و طرفدارانش هم این دعوت را لبیک گفتن و ۱۶میلیون کامنت در پای یکی از مطالبش گذاشتند. عباس عبدی، تحلیلگر سیاسی با طرح پرسشی از اصولگرایان درباره این اتفاق در اعتماد نوشت: « چرا الان يك جمله درباره اين پديده از آنان[اصولگرایان] سخني نميشنويم؟ با اطمينان ميتوان گفت كه همه اين ۱۶ ميليون نفر در آموزش و پرورش رسمي پس از انقلاب تحت آموزش بودهاند. همه آنان تحت نظارت نهادهاي رسمي و نيز تبليغات صداوسيما قرار داشتهاند. قريب به اتفاق آنان در داخل كشور هستند. به علاوه همه آنان از فرهنگ و رفتار و گفتار و كردار و نوع ادبيات و پوشش تتلو نيز مطلع هستند، چگونه اين تعداد شهروند ايراني خواسته او را اجابت كردهاند؟ اين را چگونه تحليل ميكنيد؟...
مسكوت گذاشتن مسائل، يا پاك كردن صورت مساله، موجب حل آنها نميشود. اگر اين واقعيت را نبينيم، به معناي آن نيست كه آن را از بين بردهايم، دير يا زود با ابعاد بزرگتري از آن مواجه خواهيم شد. غيرممكن است تاكيد ميكنم، غيرممكن است كه در ميان ۲۰۰ كشور جهان، كشوري را پيدا كنيم كه تا اين حد ميان فرهنگ رسمي آن با فرهنگ واقعي و كف خيابان آن شكاف و حتي تناقض وجود داشته باشد. اين حد از تعارض و تناقض آثار رواني گستردهاي در جامعه دارد.
متاسفانه سياست فرهنگي و آموزشي در ايران بيش از اندازه وجه ايدئولوژيك پيدا كرده به اين معنا كه فقط به آرمانهاي خودش نگاه ميكند و نسبت به واكنشهاي محيط بيتوجه است. اين همه علائم چرا بازتابي در سياست فرهنگي نمييابد؟ سياست فرهنگي به تكرار تبليغاتي آرمانها تقليل پيدا كرده است. براي همين رابطهاش با واقعيت جامعه قطع شده است. جامعه راه خود را ميرود و سياست فرهنگي راه خود را. ولي اين وضعيت تا ابد قابل دوام نيست.
نكته ديگر اينكه كنترل فرهنگي دامن فرهنگ نخبگاني را گرفته است. مثلا كتاب كودكي كه خودكشي را تبليغ ميكند در سال ۱۳۸۹ و اوج محدوديتهاي فرهنگي، مجوز انتشار ميگيرد ولي مميز سرگرم پيدا كردن كلمه خوك و سگ و رقص و شراب در كتابهاست.»