- وقتی چین از ادعای امارات درباره جزایر سه گانه حمایت می کند، چرا ایران به پکن نمی گوید حالا که امضا کردی هزینه اش را بده؟
- خبر معاون رییس جمهور از نجوه جبران کسری حقوق کارمندان و معلمان
- سپاه قرارداد ساخت مترو در ونزوئلا را لغو کرد
- حمله روزنامه انقلابی به ظریف: سیاستمداری مفلوک با سرنوشتی سیاه است!
- پیشنهاد اصلاحطلبان برای ترمیم حقوق کارگران، کارمندان و بازنشستگان / وفاق به باجدهی تبدیل شد
- فاطمیامین و ساداتینژاد باید خود را به زندان معرفی کنند
- شاهکار صداوسیما: حیاتی ۵ سال قبل به جرم ابراز علاقه به ابی از تلویزیون اخراج شد؛ حالا شب یلدا روی آنتن آهنگ ابی را خواند!
- مقام آمریکایی: ایران پیام حمله به فردو را بهدرستی دریافت نکرده است!
- توضیح ظریف درباره عبارت «آن مرد رفته» و ماجرای محمدرضا آقاابراهیمی
- مجید انصاری: پزشکیان هزینه انتصاب بر اساس صلاحیتها را میپردازد
كارى كه مجلس جديد با دولت روحانى خواهد كرد
نوانديش- رضا اميرى: با شروع به كار مجلس يازدهم گمانه زنى ها درخصوص رفتار مجلس تمام اصولگرا با دولت حسن روحانى آغاز شده است.
با وجود خط و نشان هاى تند برخى نمايندگان مخالف دولت از جمله نمايندگان داراى گرايش هاى جبهه پايدارى يا موسوم به جريان انقلابى، باقى ماندن يك سال از عمر دولت دوازدهم، قرار گرفتن كابينه در مرز اخذ راى اعتماد مجدد و به ويژه پيچيدگى شرايط تحريم و كرونا موجب مى شود تا مجلس جديد به رغم مواضع لفظى تند قابل پيش بينى، اقدام غير عادى در برابر دولت نداشته باشد.
با اين حال قابل پيش بينى است براى ارسال سيگنال هايى به جامعه و نيز تحريك و برانگيختن پايگاه اجتماعى جريان هاى مخالف دولت آن هم در آستانه انتخابات ١٤٠٠ و با هدف بهره بردارى سياسى، يك 'سوال از رييس جمهور' در دستور كار مجلس قرار گيرد.
از سوى ديگر قرار گرفتن كابينه در مرز راى اعتماد باعث مى شود برغم آنكه تعدادى از نمايندگان وعده استيضاح تعدادى از وزرا را داده اند، نهايتا و در سال آخر دولت، يك وزير استيضاح شود تا هم گفته شود مجلس به وظيفه نظارتى خود عمل كرده و هم كابينه پر تغيير دولت روحانى در دوره دومش، نيازمند راى اعتماد مجدد نشود.
آخرين سال كارى دولت دوازدهم اگر چه محدوديت هايى را پيش روى نمايندگان مخالف در اقدام عملى در برابر روحانى و وزرايش قرار مى دهد، اما خود موجب انگيزه اى براى اقدامات نمايشى، لفظى و سمبليك برخى نمايندگان به ويژه با نگاه به انتخابات رياست جمهورى مى شود.
در نقطه مقابل انتخاب با روحانى و كابينه اش است. آيا از فرصت هاى ناشى از محدوديت هاى پيش رو نمايندگان مدعى انقلابى گرى عليه دولت استفاده كرده و منسجم كار خود را به پايان مى رسانند يا هر يك از وزرا و مقامات براى نجات خود از سوال و استيضاح و توهم ماندگارى پس از پايان دولت، به لابى گرى يا انفعال و تسليم در برابر مجلس روى مى آورند.
