- ساماندهی ۴۰ درصد معلمان «رسمی» پایه ابتدایی در نظام دوری
- وام بازنشستگان افزایش پیدا می کند
- معلمان درطول سال تکریم شوند
- به مناسبت عید فطر؛ پاداش 50 میلیون ریالی به بازنشستگان بانک ملت
- زمان بارگذاری فیش حقوقی بازنشستگان تامین اجتماعی + لینک
- روایت مقام سازمان نظام پزشکی از خودکشی دکتر جوان: پرستو بخشی در لیست سیاه وزارتخانه بود / حقوق او را نصف پرداخت کردند
- واکنش وزیر آموزش و پرورش به خبر لو رفتن سوالات امتحانات نهایی
- عشق و ازدواج یوسف و زلیخا به کجا کشید!؟
- زمان ثبت نام ۵ آزمون مهم ۱۴۰۴ اعلام شد
- چطور بفهمیم کسی ما را دوست دارد یا خیر!؟ / رمزگشایی از زبان بدن عشاق
ابراهیم امینزاده، روزنامهنگار قدیمی، بعد از تحمل دورهای بیماری کرونا، روز دوشنبه گذشته (سومشهریورماه) در سکوت خبری درگذشت.
رضا قویفکر، روزنامهنگار پیشکسوت و نایب رئیس انجمن پیشکسوتان مطبوعات در گفتوگو با ایسنا این خبر را تایید کرد.
همچنین، رضا خاکینژاد عضو انجمن پیشکسوتان مطبوعات و از دوستان و همکاران قدیمی امین زاده در روزنامه اطلاعات پیرامون زندگی و مرگ این روزنامهنگار فقید گفته است:
«ابراهیم امین زاده، زاده تبریز ، فرزند امین بندری شیشوان بود. سال ۱۳۴۳هنوز به دبیرستان میرفت که به عشق نوشتن و روزنامهنگاری از طریق یکی از دبیرانش به نام کاظم خوشخبر (شاعر و مترجم)، به اسماعیل پیمان (صاحب امتیاز و مدیر روزنامه مهد آزادی) معرفی شد تا زیر نظر او به کارآموزی بپردازد. پیمان وقتی ذوق سرشار امینزاده را میبیند او را به صمد بهرنگی معرفی میکند تا ضمیمه ادبی روزنامه مهد آزادی را هفتهای یک بار منتشر کند. گفتنی است که امینزاده در آن زمان با کتاب جمیله بوپاسا نوشته منصور تاراجی آشنا شد و همینکتاب شوق او را برای نوشتن و روزنامهنگاری قوت بخشید.
امین زاده پس از دریافت دیپلم و پذیرش در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران در رشته روزنامهنگاری، با نشریات گوناگون به همکاری پرداخت. او سپس در سال ۱۳۵۰همکاریاش را با روزنامه اطلاعات آغاز کرد که ۲۵ سال به درازا کشید. ۱۰ سال کار در روزنامه ایران و نیز همکاری با بخش استانهای روزنامه جام جم از جمله سوابق روزنامهنگاری او به شمار میرود.
امینزاده علاوه بر تدریس خبرنگاری و روزنامهنگاری، تالیفاتی از جمله در زمینه دستور زبان فارسی و تاریخ تئاتر آذربایجان داشت. او پس از بازنشستگی به زادگاهش تبریز بازگشت و در سالهای اخیر با محافل فرهنگی و ادبی تبریز از جمله بنیاد پژوهشی شهریار همکاری میکرد. از او یک فرزند پسر به نام ساوالان باقی است.»
انجمن پیشکسوتان مطبوعات، فقدان این روزنامهنگار پیشکسوت را به جامعه مطبوعات و خانواده وی تسلیت گفت.