نظر توماس نیودیک، روزنامه نگار و کارشناس نظامی در مورد موشک های جدید ایران

نواندیش: موشک های شهید حاج قاسم و شهید ابو مهدی واقعاً گامی جدید به پیش در توسعه فناوری موشکی ایران است.

به گزارش آریا سعادتمند از سرویس بین الملل نواندیش، توماس نیودیک، روزنامه نگار و کارشناس نظامی در پورتال The Drive The War Zone ویژگی های دو موشک جدید ایرانی را مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهد.

موشک شهید حاج قاسم که برد آن 1400 کیلومتر است (اگرچه برد موثر آن حدود 1000 کیلومتر است)، یک سیستم دارای سوخت جامد است. این امر باعث می شود استقرار جنگی آن سریع شود و حمل و نقل و نگهداری طولانی مدت آن نسبت به موشک های با پیشرانه مایع ایمن تر باشد.

شهید حاج قاسم یک موشک دو مرحله است. شاید برای ایجاد آن، یک موشک با برد کوتاه از قبل موجود تکمیل شده باشد.

طبق اطلاعات ایرانی، دایره خطای احتمالی (CEP) - یعنی شاخص دقت اصابت موشک - تنها 5 متر است. اگر طبق منابع مختلف ، CEP موشک های ایران حدود 100-50 متر بود، پس CEP 5 متر در جدیدترین موشک جوابگوی خواست های طراحان است.

شهید ابو مهدی - یک موشک کروز زمین پایه است. پرتاب آن از یک کانتینر سوار بر کامیون انجام می شود که برای دفاع ساحلی در برابر کشتی های دشمن طراحی شده است. این موشک قادر است اهداف را در مسافت حداکثر 1000 کیلومتر هدف قرار دهد.

شهید ابو مهدی نوعی از موشک کروز زمینی هویزه (برد - 1350 کیلومتر) است که برای اولین بار در فوریه 2019 رونمایی شد. موشک هویزه به صورت بصری شبیه موشک کروز زمین پایه (برد حدود 2.500 کیلومتر) است که ایران برای اولین بار در سال 2015 رونمایی کرد.

قابل توجه است که هر دو موشک شهید ابو مهدی، هویزه و سومار شباهت کاملی با موشک کروز هواپایه X-55 ساخت شوروی دارند که شش نمونه از این موشک ها در سال 2001 توسط ایران در اوکراین بطور قاچاقی تهیه شده بود.

موشک شوروی X- 55 (برد 2500 کیلومتر) با امکان تجهیز به کلاهک هسته ای در سال 1983 ساخته شد. در زمان اتحاد شوروی ، موشک های X-55 برای پرتاب از بمب افکن های استراتژیک طراحی شده بودند. اما در ارتش ایران چنین امکانی وجود ندارد. بنابراین تهران این موشک های کروز را در پرتابگرهای زمینی نصب کرد.

بدون شک استفاده از موشک های کروز با برد حدود 2 هزار کیلومتر فرصت های عملیاتی و استراتژیکی بزرگی را برای ایران در خاورمیانه فراهم می آورد. این نوع موشک قادر به حمله به پایگاههای آمریکایی مستقر در منطقه خاورمیانه و همچنین در اسرائیل و در سایر کشورهای مخالف ایران در منطقه مانند عربستان سعودی و امارات متحده عربی است.

همانطور که کارشناس نظامی توماس نیودیک خاطرنشان می کند، اهمیت این دو نوع موشک جدید را نباید دست کم گرفت. ایران از موشک های بالستیک کوتاه برد علیه نیروهای داعش (ممنوع در روسیه) در سوریه استفاده کرد. سال گذشته ایران حملات هوایی موشکی و توسط هواپیماهای بدون سرنشین به تاسیسات نفتی عربستان سعودی انجام داد. همچنین حملات در پاسخ به قتل سلیمانی و المهندس در 8 ژانویه سال 2020 ، با موشک های بالستیک به پایگاه های هوایی عین الاسد و اربیل در عراق انجام شد و بیش از 100 سرباز آمریکایی زخمی شدند.

نکته دوم که باید به آن توجه داشت این است که مجموعه علمی و صنعتی ایران پیشرفت بالای رشته موشک سازی در ایران را تامین کرد.

در طول 30 سال اخیر، ایران یک زیرساخت موشکی قدرتمند ایجاد کرده است که شامل هفت مرکز تحقیقاتی و تولیدی بزرگ و حدود بیست کارخانه که به طور مستقیم یا غیرمستقیم برنامه موشکی ایران را پیاده می کنند، می باشد. بیش از 20 موشک از انواع و کلاس های مختلف در ایران ایجاد شده است. طبعا مخالفان ایران نگران موشک های بالستیک با برد متوسط ​​هستند.

انتقال از موشک های سوخت مایع به موشک های سوخت جامد به طور قابل توجهی آمادگی رزمی آنها را افزایش می دهد. متخصصان ایرانی با استفاده از تجربه و فن آوری های چینی، تولید موشک های سوخت جامد را با استفاده از موشک های برد کوتاه به عنوان نمونه توسعه داده اند. در سال 2009 ، موشک دو مرحله ای سوخت جامد سجیل آزمایش شد. برد این موشک 2.2 هزار کیلومتر است و با کاهش وزن کلاهک به 500 کیلوگرم - تا 3 هزار کیلومتر.

لیست سیستم های اصلی موشکی جمهوری اسلامی ایران با مشخصات ارائه شده توسط موسسه بروکینگز (ایالات متحده آمریکا). عماد (برد 2000 کیلومتر) ؛ 2. فاتح 100 (200- 225 کیلومتر) ؛ 3. فاتح 313 (300 کیلومتر) ؛ 4. قدر 110 (2000 کیلومتر) ؛ 5. خرمشهر (2000 کیلومتر) ؛ 6. قیام (800 کیلومتر) 7. سفیر (2100 کیلومتر) ؛ 8. سجیل (2000 کیلومتر) ؛ 9. شهاب -1 (300 کیلومتر) ؛ 10. شهاب -2 (500 کیلومتر) ؛ 11 شهاب -3 (2000 کیلومتر) ؛ 12. سیمرغ (4000-6000 کیلومتر) 13. تندر 69 (150 کیلومتر)

14. ذوالفقار (700 کیلومتر) 15. سومار (2000-3000 کیلومتر).

به عنوان مثال مایکل المان و مارک فیتزپاتریک از موسسه بین المللی مطالعات استراتژیک لندن (IISS) پیشنهاد می کنند که سیستم موشکی قدر با در نظر گرفتن کلاهک هسته ای طراحی شده باشد. محققان بر این باورند که قدر به عنوان کپی موشک هسته ای کره شمالی نودونگ ساخته شده است.

موشک های سوخت جامد سجیل و سوخت مایع قیام دارای همان بخش دماغی به شکل بطری تغذیه کودک هستند. به گفته تحلیلگران، این نشان می دهد که این سیستم ها احتمالاً برای تحویل سلاح های هسته ای طراحی شده اند.

طبق گفته های المان و فیتزپاتریک، موشک میان برد خرمشهر با موشک موسودان کره شمالی خویشاوندی دارد که به عنوان حامل سلاح هسته ای نیز ساخته شد.

با این حال، اطلاعات موجود در یک لپ تاپ که در سال 2004 از ایران دزدیده شده بود، وضعیت را روشن می کند. از مطالعه داده ها و نقشه های موجود در این رایانه و آشنایی با شرح بار هسته ای نصب شده در داخل کلاهک شهاب -3 مشخص شد که قطر بار 585 میلی متر است. شارژ هسته ای با این اندازه نمی تواند روی موشک های قدر ، سجیل و قیام نصب شود و آنها فقط در اثر به روز سازی یا تغییر دادن پارامترهای شارژ می توانند به حامل سلاح های هسته ای تبدیل شوند.

مولفان همچنین موشک های سفیر و سیمرغ را مورد مطالعه قرار دادند و به این نتیجه رسیدند که این موشک ها برای حمل سلاح های هسته ای ایجاد نشده اند بلکه فقط برای پرتاب ماهواره ساخته شده اند. و هیچ یک از آنها به عنوان یک موشک بالستیک آزمایش نشده است.

با جمع بندی هر آنچه در مورد پتانسیل موشکی ایران گفته شد، به جا است مجید تخت روانچی نماینده دائم ایران در سازمان ملل متحد را نقل قول کنیم که گفته است: "ایران مصمم است که به فعالیت های خود در رابطه با موشک های بالستیک و وسایل پرتاب فضایی ادامه دهد."

و سرانجام، نکته سوم اظهارات مقامات ایرانی است که در سال 2020 ایران از نظر توانایی های نظامی خود، از رده 23 به 14 در رده بندی جهانی 138 کشور منتقل شده است.

در واقع ، سازمان نیروی نظامی جهانی - گلوبال فایر پاوئر (GFP) مستقر در ایالات متحده سالانه یک بررسی تحلیلی از داده های مربوط به 138 قدرت معاصر نظامی را منتشر می کند. تصویر رتبه بندی پتانسیل نظامی کشورها طبق نسخه GFP بسیار مبهم است، زیرا این از چنان معیارها، اعداد و شاخص ها استفاده می کند که گاهی اوقات باعث می شود که از موضوع اصلی - قدرت نظامی عدول شود.

براساس رتبه بندی GFP ، قدرت نظامی بالقوه ایران بیش از قدرت قدرتهای هسته ای است - پاکستان (مقام 15) و اسرائیل (مقام 18). اسرائیل کشوری است که یکی از بالاترین سطح توسعه فناوری برای نیروهای مسلح در جهان را دارا می باشد. به عنوان مثال، اگر تعداد هواپیماهای نظامی ایران و اسرائیل قابل مقایسه باشد، تفاوت زیادی بین هواپیمای منسوخ ایرانی و مدرن ترین هواپیمای اسرائیلی وجود دارد. در مورد انواع دیگر سلاح ها و تجهیزات نظامی نیز می توان همین را گفت.

زمان رونمایی موشک های جدید شهید حاج قاسم و شهید ابومهدی با روز صنعت دفاعی مصادف بود، اما نه تنها این امر از اهمیت برخوردار است. باید این نکته را در نظر داشت که اکنون در شرایط سیاست های تجاوزکارانه دولت ترامپ، دو موشک جدید ایرانی عزم راسخ تهران را برای توسعه صنعت دفاعی خود در چارچوب سیاست خودکفایی نشان می دهد.