هشدار جدی محققان در مورد ارتباط آلودگی هوا و سرطان ریه!

آلودگی هوا می‌تواند موجب فعال‌سازی سلول‌هایی در ریه شود که ایجاد سرطان می‌کنند.

به گزارش دیجیاتو، شواهد جدید از یک مطالعه جامع نشان می‌دهد که قرارگرفتن در معرض مقدار زیاد ذرات معلق در هوا می‌تواند تنها در عرض سه سال ریسک ابتلا به سرطان ریه را افزایش دهد. این تحقیق حالا با توجه به آلوده‌بودن هوای بسیاری از شهرها می‌تواند بسیار مهم و موردتوجه باشد.

محققان در مطالعه‌ای روی حدود 33 هزار بیمار مبتلا به سرطان ریه دریافته‌اند که سطح بالای آلاینده‌های کوچک با افزایش ریسک سرطان بر اثر جهش گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی (EGFR) در ارتباط است. این عامل ریسک به‌خصوص افرادی را در معرض خطر قرار می‌دهد که سیگار نمی‌کشند یا وابستگی زیادی به سیگار ندارند.

«چارلز سوانتون»، محقق سرطان از مؤسسه فرانسیس کریک بریتانیا می‌گوید: «سلول‌ها با جهش‌های عامل سرطان به‌طور طبیعی با افزایش سن انباشت پیدا می‌کنند، اما آن‌ها معمولاً غیرفعال هستند. ما نشان داده‌ایم که آلودگی هوا می‌تواند این سلول‌ها را در ریه بیدار کند و موجب رشد و احتمالاً تشکیل تومورها شود.»

پژوهشگران می‌گویند این نتایج تأکید می‌کنند که آلودگی هوا یکی از عوامل اصلی سرطان ریه است و باید اقداماتی برای کاهش آلودگی و محافظت از سلامت عمومی صورت گیرد.

با افزایش سطح آلودگی، ریسک ابتلا به سرطان ریه بیشتر می‌شود

این مطالعه ایده‌ای 76ساله را تأیید می‌کند که می‌گوید سرطان در دو مرحله آغاز می‌شود؛ ابتدا یک ژن محرک در بدن دریافت یا فعال می‌شود، سپس یک فاکتور ریسک سرطان روی این سلول‌های نهفته عمل می‌کند تا بیماری را به‌وجود بیاورد.

دانشمندان در این پژوهش به بررسی سطح ذرات معلق PM 2.5 و رابطه آن با سرطان ناشی از جهش EGFR پرداختند. یافته‌ها نشان داد که با افزایش این ذرات، نرخ سرطان هم بیشتر می‌شود. بررسی‌های بیشتر روی 407,509 نفر در بیوبانک بریتانیا هم این رابطه را تأیید کرد.

آزمایش روی موش‌ها هم نشان داد که مواجهه با آلودگی هوا موجب تغییراتی در سلول‌های ریه می‌شود که سرطان را ایجاد می‌کند. ظاهراً ذرات معلق PM 2.5 بر اتفاقات مرحله دوم سرطان اثر تشدیدکننده دارد. این ذرات ظاهراً در سرطان ریه باعث تولید مولکول اینترلوکین-1 می‌شوند که التهاب ایجاد می‌کند. اما اگر بتوان در مواجهه با ذرات PM 2.5 جلوی تولید اینترلوکین-1 را گرفت، می‌تواند از بروز EGFR جلوگیری کرد.

نتایج این پژوهش در مجله Nature منتشر شده است.