نقد فیلم پرونده ٣٩ (٢٠٠٩): داستان ترسناک دختر شیطانی !

نواندیش/ویکی پدیا/نسل جوان: پروندهٔ ۳۹ (Case 39) عنوان فیلم هیجانی، ترسناک است که در سال ۲۰۰۹ اکران شد.

کارگردان این فیلم کریستیان آلفارت است.

بازیگران:
رنی زلوگر
جودل فرلاند
ایان مک‌شین
بردلی کوپر

مدت زمان: 109 دقیقه

درجه نمایشی: R

ژانر: ترسناک/ هیجانی/ معمایی

خلاصه داستان و توضیحات

امیلی جنکینز (رنی زلوگر) یک مددکار اجتماعی است که به کار خودش صمیمانه عشق می ورزد. امیلی گرچه با مقوله ی خشونت های خانوادگی آشنایی کامل دارد اما زمانی که رسیدگی به پرونده ی شماره ی 39 را - که مربوط به دختر ده ساله ای به اسم لیلیت سولیوان می شود - قبول می کند به شدت دچار تشویش و نگرانی می شود. امیلی در کار خود همواره یک قاعده ی کلی را رعایت می کند و آن عدم درگیر شدن شخصی در مسائل کاری است اما او این قاعده را استثنائا در مورد لیلیت زیر پا می گذارد, زیرا احساس می کند که والدین عجیب و غریب لیلیت قصد کشتن وی را دارند. امیلی دخترک را به خانه ی خودش می برد تا سر فرصت خانواده ای برای تقبل سرپرستی وی پیدا کند. اما والدین لیلیت کسانی نیستند که چنین چیزی را تحمل کنند. به این ترتیب هر کسی که به نحوی در تماس با لیلیت و امیلی است در خطر مرگ و نابودی قرار می گیرد...

پرونده ی 39 یک فیلم تریلر ترسناک است که با مهارت نسبی در چارچوب قواعد ژانر و وفادار به فرمول های آن ساخته و پرداخته شده است. فیلم شاید در لحظاتی قابل پیش بینی می شود و پاره ای ناشی گری های فیلمساز را به رخ می کشد اما در مجموع به هدف اصلی خود می رسد و به اصطلاح تمامی خانه های سفید ژانر را تیک می زند.

کارگردانی خوب کریستین آلوارت, رگباری از حوادث شوک آور را به تدریج بر روی پرده ی سینما جاری می سازد. رنی زلوگر با بازی موثق و دوست داشتنی اش در مرکز فیلم جا دارد. امیلی زن فوق العاده مهربان و با نزاکتی است اما این خصوصیات در مواجهه با شرارتی که وی با آن روبرو می شود هیچ امتیازی به شمار نمی رود.

فیلم دارای برخی لحظات پرسش بر انگیز و اغراق آمیز است اما به عنوان یک اثر ژانری نهایتا تاثیر خودش را بر تماشاگر می گذارد به طوری که تماشاگر را از اولین صحنه تا آخرین صحنه درگیر خود می کند.

در ابتدای فیلم امیلی عاشق کارش است و در واقع خود را در زیر انبوهی از پرونده ها مدفون کرده و درست در همین زمان است که پرونده ی 39 به روی میزش می آید. امیلی ناگهان به عکس دخترک معصوم دراز گیسو نگاهی می اندازد و به خودش می گوید: «اونها دارند چه بلایی سرت میارند؟» امیلی به صورت غریزی احساس می کند که این پرونده را باید در اولویت کاری خود قرار دهد. او به خانه ی دخترک می رود و با والدینی روبرو می شود که رفتارهای عجیب و غریبی دارند. امیلی دخترک را از آنها می گیرد و خودش مراقبت از وی را برعهده می گیرد. و این در واقع آغاز گشوده شدن یک جعبه ی پاندوراست. صداهای ترسناک ناگهانی, موسیقی اضطراب زا, حوادث عجیب و غریب و مرگ های فجیع.

کارگردان فیلم همه ی این های را به آرامی و تدریجا برملا می کند. برخی صحنه های فیلم به راستی فراموش نشدنی اند. مثلا صحنه ای که داگ (برادلی کوپر), پزشک کودکان و نامزد امیلی, در داخل حمام با ترسناک ترین حادثه ی زندگی اش مواجه می شود. دیری نمی گذرد که امیلی در می یابد که او مثل ماهی ای در آکواریوم به دام افتاده است.

آنهایی که از تماشای صحنه های خونین دچار ناراحتی و اشمئزاز می شوند, گهگاه مجبورند که چشم بر برخی صحنه های فیلم ببندند, اما باید توجه داشت که خشونت فیلم کاملا در چارچوب قواعد ژانری است. آنهایی که این ژانر را دوست دارند یقینا پرونده ی 39 را تحسین خواهند کرد.

میثم کریمی: ” پرونده 39 ” را شاید بتوان یکی از پر تاخیر ترین فیلمها در این چند سال اخیر بحساب آورد، داستان ساخت این فیلم به سال 2006 بر می گردد که به علت آتش گرفتن بخشی از استودیو فیلم تاخیر خورد و اکران آن به فوریه سال 2008 موکول شد. در این تاریخ استودیو تشخیص داد که فیلم برای اکران مناسب نیست و تاریخ نمایش فیلم به زمستان 2008 ، سپس به تابستان 2008 ، پاییز 2008 ، مدتی به ابتدای سال 2009و عاقبت به اوایل سال 2010 انتقال یافت. اما این فیلم در اکتبر 2010 اکران شد!.

امیلی جنکینز ( رنه زلوگر ) یک مددکار اجتماعی است که در حال بررسی وضعیت دخترکی ده ساله به نام لیلیت سالیوان ( جودله فرلند ) است که به نظر می رسد پدر و مادر اش او را مورد آزار و اذیت قرار داده اند و قصد کشتن او را داشته اند. امیلی تصمیم میگیرد تا زمانی که والدین و سرپرست جدیدی برای دخترک پیدا شود او را نزد خود و در خانه اش نگه دارد.اما مشکلی وجود دارد.لیلی مرتبا از موجوداتی سخن می گوید که به دنبال او هستند ، موجوداتی اهریمنی و ترسناک که به دنبال او هستند. ابتدا به نظر می رسد که این یک خیال بافی کودکانه است،اما به زودی امیلی و خانواده اش با اتفاقات و حملاتی شبانه روبرو می شوند ،موجودات اهریمنی برای بردن لیلیت و کشتن کسانی که با او هستند به خانه ی آنها حمله می کنند و…

دختری که روح شیطانی در او رسوخ کرده ، داستانی است که شاید شما بارها فیلمهایی از این دست را مشاهده کرده باشید. بهترین این نوع فیلمها را می توان ” جن گیر ” دانست ولی در این دهه ای که در آن هستیم فیلمهای بسیار ضعیفی در این رده ( فیلم ترسناکی که دختر شیطانی است! ) ساخته شده است که حتی ارزش دیدن را هم ندارد و ” پرونده 39 ” تلاش دارد تا در این ژانر پرخطر به موفقیتی دست پیدا کند. اما ” پرونده 39 ” فیلم جاه طلبی نیست و ترجیح داده است که از همان فرمول های همیشگی برای ترساندن تماشاگر استفاده کند و می توان گفت تماشاگران صحنه های ترسناک جدیدی در فیلم نخواهند دید و باید با همان ترسهای قبلی به سبک ” وووو ” روبرو شوند که این روزها بد جوري نخ نما شده است! سرو صداهای ناگهانی، موسیقی ترسناک، مرگ های ناگهانی و بدون دلیل البته به سبک ترسناک! همگی باعث شده است تا داستان فیلم قابل پیش بینی باشد و تماشاگران حرفه ای ژانر ترسناک را راضی نکند. ” کریستین آلوارت ” کارگردان آلمانی تباری که او را با فیلمهای ” Pandorum ” و ” Antibodies ” می شناسیم ، تلاش زیادی کرده است تا المانهای کلیشه ای را به حداقل کاهش دهد و بجای آن موقعیت های تازه ای در فیلم قرار دهد اما بنظر می رسد که استودیو چندان با این ریسک موافق نبوده است و نتیجه اش این شده که قالب موقعیت های ترسناک فیلم همان فرمولهای موفق فیلمهای ترسناک گذشته است و نوآوری در آن وجود نداشته باشد.اما با تمام ضعف هایی که فیلم دارد، وجود خانم ” رنه زلوگر ” در نقش اصلی فیلم کمک زیادی در باور پذیر بودن امیلی کرده است، با اینکه رفتارهای امیلی در بعضی از صحنه ها بسیار اغراق آمیز و بیش از حد محبت آمیز است! اما بازی روان ” زلوگر ” توانسته این ضعف ها را بپوشاند و ضعف شخصیت امیلی را کمرنگ تر کند. به جرات می توان گفت حضور بازیگر توانمندی مانند ” زلوگر ” در یک فیلم ترسناک امتیاز بزرگی است که معمولا فیلمهای ترسناک دیگر از آن بی بهره هستند.

” پرونده 39 ” برای تماشاگرانی که فیلمهای ترسناک را تفریحی دنبال می کنند می تواند غافل گیریهای جالبی به همراه داشته باشد، دختر بچه ای که شیطانی شده است و دائما همه چیز را بهم می ریزد فرمولی است که همیشه جواب داده است. اما برای کسانی که فیلمهای ترسناک را حرفه ای دنبال می کنند یا به نوعی فقط فیلم ترسناک نگاه می کنند نمی تواند نکته جذاب و تازه ای داشته باشد. شخصا بعد از دیدن فیلم هایی نظیر ” فعالیت های ماوراء طبیعی ” و ” یتیم ” ، این فیلم برایم ترسی به همراه نداشته است .