- مهاجرانی:با وجود بیاطمینانی به مذکرات، مسیر مذاکرات را ترک نمیکنیم/دهکهای اول تا سوم میتوانند ۱۱ قلم کالا دریافت کنند
- خر شیطان هم کم آورد اما خر کیهان و شریعتمداری نه!
- وقتی همه مشغول مبارزه با سگگردانی بودند، اسرائیل در خاکمان پهپاد میساخت
- حسین شریعتمداری: موافقان مذاکره هم خائناند هم احمق!
- جمهوری اسلامی: با افرادی که بنام ایدئولوگ نظام، عوامفریبی کردند برخورد شود / صداوسیما از افراد کم سواد و مشکوک پاکسازی شود
- سخنگوی کاخ سفید: با ایران در ارتباطیم!
- توضیح پناهیان درباره صدور حکم محاربه علیه ترامپ
- اظهارات عجیب ترامپ درباره مذاکره با ایران
اشتباه محاسباتی دو طرف و توافقی که ۲ سال پیش حاصل نشد!
نواندیش- آریا سعادتمند: این روزها اخبار متعدد حاکی از نوعی توافق میان ایران و آمریکا می دهد؛ توافقیدکه اگرچه دیگر نمی توان نام احیای برجام بر آن گذاشت اما به هر حال بخشی از خواسته های هر دو طرف را برآورده می سازد و از شدت تنش ها می کاهد؛ اما این مسیر چگونه بعد از ۲ سال به سرانجام رسید؟
۲ سال پیش همه چیز برای توافق آماده بود تا جایی که به روایت حسن روحانی رئیس جمهوری پیشین فقط یک امضا تا احیای برجام باقی مانده بود؛ با این حال فشارهای داخلی در آن مقطع از جمله غر و لندهای مداوم دلواپسان باعث به تاخیر افتادن و به سرانجام نرسیدن اش شد.
در ادامه پس از روی کار آمدن دولت سیزدهم مذاکرات از سر گرفته شد و طی ۲ مقطع یکی پیش از جنگ اوکراین و دیگری پیش از حوادث داخلی ناشی از مرگ مهسا امینی دوباره زمزمه های توافق به گوش رسید، در مورد اول بسیاری از داخل معتقد بودند جنگ اوکراین و زمستان سخت اروپا باعث خواهد شد ما امتیازات بیشتری بگیریم که ثابت شد سرابی بیش نبود و درمورد دوم این بار اما این طرف غربی بود که دچار اشتباه محاسباتی شد و ترجیح داد پرونده مذاکرات را مسکوت بگذارد و دل به حوادث داخلی ایران ببندد؛ این بار نیز اما شرایط مورد پسند آنها پیش نرفت تا دو طرف بعد از دو سال به نقطه ای برسند که پیش از این در آن قرار داشتند.
این وسط تنها هزینه بیشتری به کشور تحمیل شد و اتفاقی که شاید پیش تر باید شاهد آن می بودیم دو سال دیرتر به نتیجه رسید؛ البته این برای طرف مقابل هم صدق می کند چرا که آنها نیز طی حداقل یکسال گذشته دچار اشتباه محاسباتی شدند؛ حالا اما به نظر هر دو طرف بار دیگر دریافتند که هیچ چاره ای جز توافق و تعامل ندارند و دیگر بهتر است کار را به تاخیر نیندازند؛ اسم این توافق هر چه که باشد به نظر از هر زمان دیگری محتمل تر است.