چای کیسه‌ای مصرف نکنید!

اگر چه بنا بر سنت مرسوم، ما ایرانی‌ها بیشتر چای خشک را در قوری دم می‌کنیم اما امروزه به دلیل مشغله زیاد و وقت کم برای بسیاری از ما فرو بردن یک چای کیسه‌ای در یک فنجان آب بخار، چیزی بیش از یک روال معمول است، اما باید توجه داشته باشیم که یک سری از کیسه‌های چای حاوی مواد مضر و خطرناک پلاستیکی هستند.

به گزارش همشهری آنلاین از تایمز آف ایندیا،، نتایج یک مطالعه اخیر نشان داده که کیسه‌های چای مبتنی بر پلیمر می‌توانند میلیاردها نانوپلاستیک و میکروپلاستیک را در فنجان آزاد کنند که می‌تواند وارد جریان خون شود، در بدن پخش شده و توسط سلول‌های روده شما جذب شود.

 بسیاری از مطالعات انجام شده در گذشته ثابت کرده‌اند که میکروپلاستیک‌ها و نانوپلاستیک‌های کوچک می‌توانند در هوایی که ما تنفس می‌کنیم کمین کنند و به بخش‌های غیرقابل تصور بدن انسان، اعم از مغز، قلب، کلیه یا بیضه‌ها راه پیدا کنند.

چای کیسه‌ای حاوی این مواد خطرناک است

یک مطالعه اخیر از گروه «موتا خنسیس» در بخش ژنتیک و میکروبیولوژی دانشگاه بارسلونا نشان می‌دهد که چگونه کیسه‌های چای مبتنی بر پلیمر، میکروپلاستیک‌ها و نانوپلاستیک‌ها (MNPLs) را پس از تماس با آب داغ در طول فرآیند دم‌ کردن آزاد می‌کنند و این ممکن است بسیاری از دوستداران چای را نگران کند.

در این مطالعه جدید که توسط دانشگاه خودمختار بارسلون انجام شده و در مجله «چموسفر» منتشر شده ، برای اولین بار نشان داده شده که این ذرات ریز می‌توانند توسط سلول‌های روده انسان جذب شده و در بسیاری از قسمت‌های بدن پخش شوند.

در این تحقیق از کیسه‌های چای ساخته شده از پلیمرهای نایلون-۶، پلی پروپیلن و سلولز استفاده شد. هنگامی که از پلی پروپیلن برای دم کردن چای استفاده شد، تقریباً ۱.۲ میلیارد ذره در هر میلی لیتر با اندازه متوسط ۱۳۶.۷ نانومتر منتشر شد. در مورد سلولز، حدود ۱۳۵ میلیون ذره در میلی لیتر با اندازه متوسط ۲۴۴ نانومتر منتشر شد. نایلون-۶ نیز در هر میلی لیتر ۸.۱۸ میلیون ذره با اندازه متوسط ۱۳۸.۴ نانومتر منتشر کرد.

آلبا گارسیا، محقق دانشگاه بارسلونا، توضیح داد: ما موفق شده‌ایم این آلاینده‌ها را با مجموعه‌ای از تکنیک‌های پیشرفته شناسایی کنیم، که ابزار بسیار مهمی برای پیشبرد تحقیقات در مورد تاثیرات احتمالی آن‌ها بر سلامت انسان است.

دانشمندان ریزذرات را رنگ آمیزی کردند و آن‌ها را در معرض سلول‌های مختلف روده انسان قرار دادند تا نحوه تعامل آن‌ها با سلول های روده تولید کننده مخاط را بررسی کنند.

پس از ۲۴ ساعت، نوع خاصی از سلو ل‌های گوارشی که مخاط را در روده تولید می کند، مقادیر قابل توجهی میکرو و نانوپلاستیک را جذب کرد. پلاستیک حتی وارد هسته برخی از این سلول ها شده بود، جایی که مواد ژنتیکی در آن قرار دارد. این امر به ویژه نگران کننده است زیرا امکان دارد به این معنی باشد که میکروپلاستیک‌ها می‌توانند به طور قابل توجهی بر فرآیندهای ژنتیکی تأثیر بگذارند و به طور بالقوه باعث پیامدهای مضر در طول زمان شوند.