خشم براندازان از کنسرت خیابانی همایون شجریان!

نواندیش_محمد صادقی: همایون شجریان روز جمعه، ۱۴ شهریور ساعت 11 شب، کنسرتی رایگان را در فضای باز میدان آزادی تهران به‌روی صحنه خواهد برد. این اجرا با همراهی ارکستر سی‌نفره «سیاوش» برگزار می‌شود. 

همایون شجریان در نشست خبری پیرامون برگزاری این کنسرت گفت: این جلسه به خاطر اعطای مجوز کنسرتی خیابانی است که سال‌ها آرزوی برگزاری آن را در سر داشتم. چندی پیش اطلاع داده شد که با این درخواست موافقت شده است. در نتیجه عملی خواهد شد. با این‌که تصور دقیقی از میزان جمعیت نداریم اما هیچ منعی برای حضور افراد وجود ندارد اما تمهیدات لازم اندیشیده شده و امیدواریم شب خوبی برای مردم باشد. 

نکته عجیب و جالب اما خشم شدید براندازان خارج نشین از برگزاری این کنسرت است، کسانی که جالب است یک عمر به جمهوری اسلامی به خاطر انواع سیاست هایش از جمله سیاست های فرهنگی انتقاد می کردند و حالا مجوز برگزاری چنین کنسرتی چنان خشم آن ها را برانگیخته که طبق معمول روی به انواع و اقسام جفنگیات آورده اند و سعی می کنند مردم را تحریک کنند!

این افراد امروز در حالی مشکلات کشور را بهانه انتقاد از این اتفاق می کنند که شک نکنید اگر مجوز داده نمی شد باز هم به شکلی دیگر انتقاد کرده و می گفتند در این وضعیت حکومت مشکل اش برگزاری کنسرت است، این افراد در واقع نه با سیاست ها و فرآیند ها مشکل دارند و نه دغدغه شان ایران و مردم اش است، این ها فقط دنبال سهم خود از کیک قدرت اند تا به خیال خود چهره مورد علاقه شان را بر مسند نشانده و بر او سجده کنند!

اینکه مشکلات زیاد است و یک کنسرت نمی تواند حلال آن باشد تردیدی نیست اما امرو مردم بیش از هر زمان دیگری به نشاط اجتماعی نیاز دارند و باید از هر اقدام درستی در هر عرصه ای فرهنگی، سیاسی یا اقتصادی حمایت کرد، اینکه حاکمیت هر تصمیمی بگیرد برای آن حرف و حدیثی در بیاوریم و بی توجه به خود آن سیاست غیر منطقی نقد کنیم واقعا چه سودی دارد؟ اگر چنین رفتاری از خود نشان دادیم دیگر نمی توانیم بابت سیاست های نادرست گلایه داشته باشیم.

خشم براندازان از این کنسرت خودش می تواند درس بزرگی برای حاکمیت باشد اینکه این ها با هر سیاست و اقدامی که منجر به افزایش نشاط مردم یا حتی بهبود وضعیت معیشتی شان شود مخالف اند و خشم شان برانگیخته خواهد شد، جماعتی که از میهن پرستی فقط نمایش پرچم به دست گرفتن و از کوروش گفتن و سرود خواندن را یاد گرفته اند اما آرزو شان تحریم، فقر و در سختی قرار گرفتن مردم کشورشان است تا بلکه تن بی جان ایران نصیب شان شود.