- انتخاب سه نفر برای جانشینی رهبری صحت دارد؟
- گوسفند عاشق نوشیدن چای را ببینید! (ویدئو)
- آهنگ ای دریغا - محسن چاوشی (موزیک ویدئو)
- غزاله اکرمی بازیگر نقش سوجان در سریال سوجان کیست!؟
- آنچه باید درباره پدر موشکی ایران بدانید؛ شهید حسن تهرانی مقدم چه کرد!؟
- کلیپ مبتذل و نامتعارف گیلان چرا تولید و پخش شد؟
- ساعت پخش و تکرار سریال «سوجان» از شبکه یک
- تصاویر حضور شاه در خلیجفارس +اظهاراتش درباره نیروی دریایی ایران
چرایی اهمیت انتخابات آمریکا
در دوران جنگ سرد بخصوص در دهه شصت و هفتاد میلادی علاقه مندی بیشتر محمد رضا شاه پهلوی به ریچارد نیکسون جمهوریخواه را می توان نمونه ای از این توجه تلقی کرد.با پایان جنگ سرد و ایجاد تصور تنها ابرقدرت توسط ایالات متحده و تغییر دراستراتژی سیاست خارجی این کشور از توجه به تحولات انتخاباتی این کشور نه تنها کاسته نشد بلکه با رشد تکنولوژی و افزایش وسایل ارتباط جمعی بیشتر نیز گشت.
نواندیش- اکبر مختاری: در اکثر کشورها برای انتخاب قوی ترین فرد سیاسی،برای اداره کشور انتخابات برگزارمیگردد.لیکن توجه به انتخابات در این کشورها یا موقتی و کوتاه مدتست یا به بیان خبری از سوی رسانه ها در مورد آن اکتفا میشود.در حالیکه انتخابات در ایالات متحده بخصوص انتخابات ریاست جمهوری با وجود فرآیند خاص برگزاری آن و روند طولانی رسیدن کاندیداهای دوحزب اصلی دموکرات و جمهوریخواه به رقابت نهایی که گاه تا یکسال طول میکشد کاملا مورد توجه ویژه قرار میگیرد.
این توجه نه تنها کارشناسان سیاسی و سیاستمداران کشورها را شامل میشود بلکه در بسیاری اوقات مردم عادی در ممالک دیگر نیز این روند انتخاباتی را دنبال میکنند.اینجاست که سوال مهمی مطرح میگردد اینکه دلیل اهمیت و توجه ویژه به انتخابات ریاست جمهوری در ایالات متحده چیست؟ چرا آمریکا و دیگر کشورها کمتر؟ آنچه توجه به یک کشور را در عرصه بین المللی افزون میسازد جایگاه قدرت و نفوذ آن کشور در ابعاد متفاوت قدرت در نظام بین الملل می باشد.
ایالات متحده بعنوان یکی از دوابرقدرت در دوران جنگ سرد تا فروپاشی شوروی در سال 1991مورد توجه حاکمان شوروی سابق و اقمار آن بود.و پس از فروپاشی ساختار دوقطبی نظام بین الملل و ظهور ایالات متحده بعنوان تنها ابرقدرت حداقل در بعد نظامی، نگاه های بیشتری را بخود جلب کرد.با وجود ثبات استراتژی کلان سیاست خارجی آمریکا لیکن روشهای تحقق اهداف و منافع ملی این کشور تفاوت هایی را در میان دوحزب اصلی آمریکا، دموکرات و جمهوریخواه داشته است.
این تفاوت در نحوه تحقق اهداف در سیاست خارجی گاه تا آن اندازه پیش رفته است که استراتژیست های اصلی دوحزب را برخی با دونام متفاوت مورد خطاب قرار میدهند.اگر کبوترها در حزب دموکرات طی پنجاه سال اخیر بیشتر کوشیده اند از طریق راه حلهای دیپلماتیک بحران های موجود را حل کنندلیکن در طرف مقابل یعنی حزب جمهوریخواه جریان بازها یا به تعبیر برخی عقاب ها کوشیده اند توجه بیشتری به راه حل نظامی در جهت تحقق منافع ملی ایالات متحده داشته باشند.توجه به مطلب فوق خود حساسیت بیشتر حاکمان دیگر کشورها بخصوص در منطقه خاورمیانه را به انتخابات ریاست جمهوری آمریکا آشکار میسازد.
خاورمیانه بعنوان دایره نفوذ آمریکا پس از جنگ جهانی دوم بخصوص پس ازخروج نیروهای نظامی بریتانیا با مداقه بیشتری به دکترین های سیاسی روسای جمهور ساکن کاخ سفید نگاه میکند.حتی در دوران جنگ سرد با وجود نگرانی ایالات متحده از نفوذ شوروی در کشورهای متحد خویش در منطقه خاورمیانه ودفاع از سیاست ثبات حتی به بهای حمایت از دیکتاتوریهای منطقه باز رهبران خاورمیانه نسبت به انتخابات ریاست جمهوری در این کشور حساسیت داشتند.
چنانچه برخی حکومتها میکوشیدند با لابی و کمک های مالی در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا ایفای نقش کنند.توجه بیشتر حزب دموکرات حتی بظاهر در مورد حقوق بشر ودموکراسی و توجه کمتر به راه حل نظامی در برابر تمایل بیشتر جمهوریخواهان بخصوص جریانات نومحافظه کار در این حزب به رویکرد نظامی و توجه کمتر به مقوله حقوق بشر را میتوان در این راستا ارزیابی کرد.
در دوران جنگ سرد بخصوص در دهه شصت و هفتاد میلادی علاقه مندی بیشتر محمد رضا شاه پهلوی به ریچارد نیکسون جمهوریخواه را می توان نمونه ای از این توجه تلقی کرد.با پایان جنگ سرد و ایجاد تصور تنها ابرقدرت توسط ایالات متحده و تغییر دراستراتژی سیاست خارجی این کشور از توجه به تحولات انتخاباتی این کشور نه تنها کاسته نشد بلکه با رشد تکنولوژی و افزایش وسایل ارتباط جمعی بیشتر نیز گشت.
تمایل و عدم تمایل بسیاری از کشورها نه تنها در خاورمیانه بلکه در اتحادیه اروپا نسبت به روی کارآمدن جورج دبلیو بوش و طیف نومحافظه کار حزب جمهوریخواه در دور دوم ریاست جمهوریش را میتوان در این راستا ارزیابی کرد.در سال 2004جان کری رقیب بوش به نقد یکجانبه گرایی نومحافظه کاران در سیاست خارجی پرداخت طوریکه این یکجانبه گرایی برخی از دولتهای اروپایی از جمله فرانسه و از سوی دیگر روسیه را نگران ساخته بود.
در نهایت باید یادآور ساخت با وجود ثبات نسبی در استراتژی کلان سیاست خارجی آمریکا هنوز بدلیل تفاوت در برخی آرا و رویکردها در کاندیداهای اصلی دوحزب جمهوریخواه و دموکرات از یکسو و وجود آمریکا بعنوان قدرت غالب در بعد نظامی و برخی دیگر از ابعاد قدرت توجه به اینکه چه کسی در این کشور رییس جمهور میشود ادامه خواهد یافت.
*مدرس مدعو دانشگاه و کارشناس ارشد روابط بین الملل
لینک کپی شد
نظرات بینندگان
انتشار یافته: ۲
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۱
عالی بود مرسی نواندیش و مرسی جناب مختاری
در مورد اینکه حزب دموکرات در پیشبرد دیپلماسی خیلی صبور تر از جمهوری خواهانه، موافقم اما درباره اینکه این حزب به دمکراسی و حقوق بشر در کشور های دیگه بیشتر اهمیت میده، کاملا مخالفم چون وقتی به عملکرد شون چه در دوران کارتر و در قبال انقلاب ایران و دوره اوباما در قبال حوادث خاورمیانه نگاه کنید نه تنها اولویت بخشیدن محض به منافع امنیتی و اقتصادی آمریکا بلکه انفعال، تردید و ناشیگری سیاسی کاملا مشهوده.نگاه کنید به لیبی، مصر، تونس، سوریه انتخابات 88ایران، عدم موضع گیری مناسب چه بلایی سر حقوق بشر این کشورها آورد؟!!!
نظر شما
قابل توجه کاربران و همراهان عزیز: لطفا برای سرعت در انتشار نظرات، از به کار بردن کلمات و تعابیر توهین آمیز پرهیز کنید.