"اینها اگر دلسوزند، چرا در 8 سال قبل که مذاکرات پیشرفتی نداشت، اقدامی نمی کردند"

چرا در 8 سال گذشته كه وقت و امكانات كشور صرف "مذاكره براي مذاكره" مي‌شد و با هيچ پيشرفتي همراه نبود، به چنين اقداماتي متوسل نمي‌شدند؟

برخلاف ادعاي باراك اوباما رئيس‌جمهور آمريكا كه در فاصله ميان دوره‌هاي دوم و سوم مذاكرات هسته‌اي ژنو گفت تحريم‌ها ايران را به پاي ميز مذاكره كشانده، واقعيت اينست كه اكنون اين غربي‌ها هستند كه به حل مشكلاتي كه خود در زمينه مسائل هسته‌اي ايران پديد آورده‌اند نياز دارند. فرصتي كه براي روان شدن مذاكرات هسته‌اي فراهم شده، دو پايه دارد؛ يكي نياز غربي‌ها و ديگري مواضع منطقي دولت جديد ايران.

بدين ترتيب، تفاوت برخوردهاي دو طرف مذاكره در مقطع جديد را اينگونه مي‌توان تفسير كرد كه اعضاي غربي گروه 1+5 يعني آمريكا، انگليس، فرانسه و آلمان چون از ادامه بلاتكليفي مذاكرات هسته‌اي با ايران خسته شده و تحت فشار شديد افكار عمومي كشورهاي خود، بازرگانان اروپائي و آمريكائي و دولت‌هاي شرقي قرار داشتند و دارند، در انتظار فرصتي بودند تا به حل و فصل اين مسأله بپردازند و خود را از زير اين فشارها خارج نمايند. در طرف مقابل، اين فرصت را انتخابات رياست جمهوري ايران در 24 خرداد امسال فراهم ساخت و با روي كار آمدن جريان اعتدال، زمينه مورد انتظار پيدا شد.

منظور از فرصتي كه از آن صحبت مي‌شود، فراهم شدن زمينه‌اي براي برخورد عاقلانه و عادلانه با موضوع فعاليت‌هاي هسته‌اي ايران است. يعني طرف غربي، زياده خواهي‌هاي گذشته را كنار بگذارد و فقط در چارچوب قوانين بين‌المللي سخن بگويد و طرف ايراني نيز با منطقي صحيح و دور از شعار و درشت گوئي، بر احقاق حقوق قانوني خود پافشاري كند و با رعايت خطوط قرمز و بدون ذره‌اي عقب نشيني به آنچه مقتضاي معاهدات مربوط به آژانس بين‌المللي انرژي اتمي است عمل نمايد.

تكيه بر دولت‌هاي غربي در اين نوشته به اين دليل است كه روسيه و چين، كه دو عضو شرقي 1+5 هستند، همواره مواضع معتدلي داشتند و تاكنون مشكلي بر سر راه پيشرفت مذاكرات پديد نياورده‌اند. در ميان دولت‌هاي غربي نيز آمريكا و انگليس كه بيش از بقيه مشكل ايجاد مي‌كردند اكنون بگونه‌اي موضع مي‌گيرند كه نشانه‌هائي از تمايل به عبور از مشكلات در اين مواضع مشاهده مي‌شود. تلاش رئيس‌جمهور آمريكا براي به تأخير انداختن هرگونه تصميم كنگره درباره تحريم‌هاي جديد، اعتراف به اينكه غني سازي حق ايران است و ابراز خوشبيني مسئولان انگليسي به رسيدن به يك توافق در مذاكرات ژنو، مصاديقي از اين نشانه‌ها هستند. دولتمردان فرانسوي نيز كه در دور دوم مذاكرات ژنو كارشكني نموده و خود را در برابر رژيم صهيونيستي كوچك كرده بودند، در دور اخير مذاكرات تا حدودي درصدد جبران برآمدند. اينها همه نشانه‌هاي نياز غربي‌ها به استفاده از فرصت پيش آمده است. فضا اكنون بگونه‌ايست كه اعضاي گروه مذاكره كننده ايراني خود را طلبكار مي‌داند و از غربي‌هاي عضو 1+5 مي‌خواهد كاري كنند كه اعتماد جمهوري اسلامي ايران را جلب نمايند. اعلام نمايندگي خانم كاترين اشتون، مسئول سياست خارجي اتحاديه اروپا از سوي گروه 1+5 و تلاش وي براي اينكه موضع واحدي را از ناحيه 6 كشور طرف مذاكره با ايران ابراز نمايد، دست بالاي گروه مذاكره كننده ايراني را در دور كنوني مذاكرات ژنو و نياز كشورهاي غربي به حل و فصل موضوع و شكسته شدن بن‌بست مذاكرات را نشان مي‌دهد.

اينها امتيازاتي هستند كه جمهوري اسلامي ايران درحال حاضر از آنها برخوردار است و با دردست داشتن همين امتيازات، هيچ نيازي به كوتاه آمدن از حقوق قانوني ملت ايران ندارد و حتي اگر چنين امتيازاتي نداشت نيز كوتاه نمي‌آمد.

اين واقعيتي است كه مسئولان نظام جمهوري اسلامي و خود اعضاي هيأت مذاكره كننده بارها مورد تأكيد قرار داده‌اند و در عمل نيز چيزي غير از اين رخ نداده است. به همين دليل، جاي هيچگونه نگراني وجود ندارد و همه بايد مطمئن باشند كه مذاكره كنندگان ايراني با اقتدار و با تكيه بر منطق، پيگير مطالبات ملت ايران هستند و به چيزي كمتر از حقوق قانوني ملت و كشور خود قانع نخواهند شد.

توافق نامه‌اي كه در ژنو ممكن است به امضاء برسد، حاوي حقوق قانوني ايران براساس مقررات آژانس بين‌المللي انرژي اتمي خواهد بود. بنابر اين، وجهي ندارد عده‌اي در داخل كشور درصدد نگران كردن مردم برآيند و با گفتارها، نوشتارها و اقدامات خود، ايجاد نگراني كنند. توصيه‌هاي خيرخواهانه، بسيار مفيد و لازم است، اما اينكه عده‌اي تلاش كنند با جمع كردن امضاء و ارائه طرحي به مجلس، هيأت مذاكره كننده را محدود كنند و دست و پاي آنها را ببندند تا نتوانند حتي در چارچوب قوانين و مقررات آژانس بين‌المللي انرژي اتمي و حقوق ملت به تصميم گيري برسند و مشكل كهنه هسته‌اي را حل و فصل نمايند، ظلم به كشور و ملت و كساني است كه با تلاش شبانه روزي درصدد خدمت به مردم و نظام جمهوري اسلامي هستند. اين افراد اگر دلسوز كشور و ملت و نظام هستند، چرا در 8 سال گذشته كه وقت و امكانات كشور صرف "مذاكره براي مذاكره" مي‌شد و با هيچ پيشرفتي همراه نبود، به چنين اقداماتي متوسل نمي‌شدند؟ اينان بايد اين واقعيت را درك كنند كه ادبيات خشن و روش‌هاي افراطي هيچ مشكلي را حل نخواهد كرد كما اينكه طرف مقابل و اعضاي گروه 1+5 نيز بايد بفهمند كه چنين ادبياتي به آنها نيز كمكي نخواهد كرد.

افراطيون، به همان اندازه كه در ايران فعالند در آمريكا نيز مشغول فعاليت و كارشكني هستند. متأسفانه اين هر دو گروه افراطي به زيان كشورها و ملت‌هاي خود فعالند و در مسير پيشرفت مثبت در مذاكرات سنگ اندازي مي‌كنند. ادامه وضعيت مبهم موضوع هسته‌اي به نفع هيچكس نيست و فرصت فراهم شده كنوني نيز براي هميشه وجود نخواهد داشت. از اين فرصت بايد براي حل اين مشكل استفاده شود. استفاده صحيح از فرصتي كه اكنون در اختيار است يك وظيفه تاريخي است كه برعهده آحاد مردم مي‌باشد و تنها از طريق همبستگي و حمايت كردن از گروه مذاكره كننده محقق خواهد شد. اين همبستگي هرچه بيشتر باشد، دستاوردها نيز بيشتر خواهد بود.

گزارش خطا