- جعفرزاده: نه رئیسی، رئیس جمهور دو دوره ای می شود نه بایدن/ مردم دارند له می شوند، آخر مگر این میز چقدر ارزش دارد؟!
- آیتالله جوادی آملی: اگر مردم گرفتار فقر بشوند، دین از بین خواهد رفت/ آبروریزی پیش زن و بچه قابل تحمل نیست
- مقام سپاه: ۵ ساعت قبل از شروع عملیات علیه اسرائیل از خاک ایران، به کشورها خبر دادیم
- واکنش ایران به خبر آسیب دیدن سامانه های پدافندی در اصفهان
- امیرعبداللهیان: سلاح های مورد استفاده در اصفهان، بیشتر اسباب بازی بچه ها بود
- بمباران سنگین مقر الحشد الشعبی در عراق توسط اسرائیل
- روایت عجیب سیدحسن خمینی از درگذشت پدر و عمویش
- بایدن در حال بررسی گزینه احیای برجام است
- روایت CNN از نتیجه حمله ریزپرنده ها به پایگاه شکاری اصفهان (تصویر)
پومپئو قربانی یک رویابافی شده و پیشنهاد می کند که فشار مالی می تواند ایران را متقاعد کند که در مذاکرات تازه ای به توافق جدید دست یابد که هر دو فعالیت های هسته ای خود را محدود می کند تا هم مانع پیشرفت موشک های دوربرد و حمایت از شبه نظامیان در کشورهای همسایه عرب شود.
نواندیش: دولت ترامپ به دنبال یافتن راه های جدید برای محدود کردن نفوذ منطقه ای ایران است. مقامات آمریکایی در این هفته به دیدار مقامات امارات متحده عربی رفتند. سپس در نشست ناتو در بروکسل، مایک پومپئو، وزیر امور خارجه گزارش داد که به دنبال همکاری با متحدان برای مقابله با تهران است.
به گزارش نواندیش، بلومبرگ با انتقاد از سیاست های تحریمی آمریکا نوشت: قلب این استراتژی شامل یک جنگ تمام عیار مالی علیه ایران است. این به دنبال کاهش درآمدهای نفتی ایران و افراد ایرانی، شرکت ها و سایر اشخاص را از تجارت بین المللی محروم می کند.
هدف اصلی این است که اقتصاد ایران را خفه کنند و پس از گذشت تنها چند ماه، صادرات ایران را به صفر برسانند. اکنون ریال، پول ایران در حال سقوط آزاد است و اقتصاد به نوعی در بحران است.
اما بعید است که حتی یک جنگ مالی تمام عیار نیز بتواند با نفوذ منطقه ای ایران مقابله کند. اکنون با این حال، به رغم اینکه تهران دست از برنامه هسته ای خود کشیده اما دارای نفوذ گسترده ای در منطقه است. برای انجام این کار، ایالات متحده همچنین باید تمامی متحدان منطقه ای و جهانی خود را بسیج کند.
اولین قدم این است که بپذیریم و این فانتزی را که فشار اقتصادی تنها می تواند سیستم عمیق تثبیت شده 40 ساله ایران را ساقط کند، کنار بگذاریم. هیچ سابقه ای از تغییر رژیم در خارج از کشور وجود ندارد که از این فشارهای اقتصادی ناشی شده باشد. به ویژه هنگامی که رهبری جایگزین قابل قبول وجود ندارد. مطمئنا به هم خوردن ثبات ایران در این مقطع بهنفع هیچ کس نیست.
پومپئو قربانی یک رویابافی شده و پیشنهاد می کند که فشار مالی می تواند ایران را متقاعد کند که در مذاکرات تازه ای به توافق جدید دست یابد که هر دو فعالیت های هسته ای خود را محدود می کند و مانع پیشرفت موشک های دوربرد و حمایت از شبه نظامیان در کشورهای همسایه عرب شود.
اما گویا او ایرانی ها را نشناخته است. تحریم به هیچ عنوان اتفاق تازه ای برای این کشور نیست و ایرانی ها در طول 40 سال گذشته با این محدودیت ها زندگی کرده اند. بنابر این این بار نیز تحریم ها تغییری در عزم ایران ایجاد نخواهد کرد.
اکنون آمریکا و متحدانش به دنبال این هستند که حضور ایران در سوریه به طور قابل توجهی کاهش یابد و در نهایت، شبه نظامیان آن، بیشتر از همه حزب الله، از این کشور خارج شوند. با این حال بحث اصلی این است که فشار اقتصادی چگونه می تواند چنین هدفی را محقق کند.
حمایت ایران از شورشیان حوثی در یمن و به ویژه حملات موشکی آنها به شهرهای عربستان نیز باید فورا از طریق افزایش موانع دریایی از سلاح های قاچاق شده کاهش یابد و جنگ با توافق سیاسی میان جناح های یمن به پایان رسیده است که کشور را خدمت می کند به عنوان یک زمین بازی برای دخالت ایران.
در مجموع آنچه مسلم است آمریکا صرفا با اعمال چنین تحریم هایی به هیچ وجه قادر به مقابله با ابران نخواهد بود. واشنگتن باید با کشورهای عربی خلیج فارس و دیگران همکاری کند تا دولت مستقل و ملی را در عراق تقویت کند و از اختلافات در حال ظهور بین ایران و روسیه بر سوریه استفاده کند. روسیه می تواند در مبارزه برای پایان دادن به نفوذ نامطلوب ایران در سوریه، از آنجایی که جاه طلبی های فراوان ایران به تهدید تمام آنچه که مسکو و دمشق در جنگ سوریه به دست آورده اند، به شمار می رود.
لینک کپی شد
نظر شما