شانس ترامپ در ۲۰۲۰

 نیت کوهن، کارشناس مسائل نظرسنجی در گزارش تفصیلی به شانس ترامپ برای انتخابات ۲۰۲۰ پرداخت. از نظر او عقب ماندن ساکن کاخ سفید در نظرسنجی‌های ملی از رقبای دموکرات فاکتور مهمی برای انتخابات پیش‌روی ایالات‌متحده نیست. آنچه در این میان حائز اهمیت است وضعیت ترامپ و رقبایش در ایالت‌های کلیدی است. از این نظر ترامپ به لحاظ تعداد آرای شهروندان همچون انتخابات ۲۰۱۶ شکست خواهد خورد؛ ولی در آرای الکترال مزیت نسبی در مقایسه با رقبای خود دارد و حتی قادر است تعداد آرای الکترال خود را در انتخابات ۲۰۲۰ افزایش دهد.

 

به گزارش دنیای اقتصاد، میزان محبوبیت ترامپ در نظرسنجی‌های ملی بالا نیست. اما در مورد انتخاب مجدد وی این گزاره می‌تواند فرق داشته باشد. نیت کوهن، کارشناس مسائل نظرسنجی و دموگرافی برای انتخابات سال ۲۰۲۰ با کنار هم گذاشتن اعداد و ارقام به‌دست آمده از نظرسنجی‌ها گزارشی تهیه کرده که در آن مدعی شده است احتمالا آرای الکترال دونالد ترامپ در انتخابات ۲۰۲۰ حتی بیشتر از سال ۲۰۱۶ شود. او در گزارش خود نوشت:

 

 

داده‌های یک تحقیقات از انتخابات ریاست‌جمهوری تاکید می‌کند که مزیت آرای الکترال دونالد ترامپ که در ارتباط با رای ملی مردمی است، شاید گسترده‌تر و بیشتر از دوره انتخابات پیشین یعنی در سال ۲۰۱۶ باشد. در حال حاضر طبقه کارگر سفیدپوست در عمده ایالت‌های زنگارگرفته (ایالت‌های در حاشیه) که در سال ۲۰۱۶ قاطعانه به ترامپ رای دادند، دوباره انتخابشان ترامپ است. ایالت‌های زنگارگرفته، ایالت‌هایی هستند که از دهه ۱۹۸۰ از لحاظ صنعتی عقب افتادند. دموکرات‌ها گزینه‌های اندکی در این ایالت‌ها دارند تا بتوانند میادین انتخاباتی را فتح کنند. در ایالت‌های موسوم به کمربند آفتابی (ایالت‌های جنوب شرقی تا جنوب غربی)، محبوبیت ترامپ حتی بالاتر از ایالت‌های زنگار گرفته است. دیدگاه دونالد ترامپ در مورد مسائل مهاجرتی و تجارت، نسبتا در ایالت‌های شمالی، حتی در میان ایالت‌هایی که از اوباما در سال ۲۰۱۶ به سوی ترامپ چرخیدند مورد استقبال مردم این مناطق قرار گرفته است. برخی نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که برخی از رای‌دهندگان از ریاست‌جمهوری او روی ترش کرده‌اند. شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه کسانی از طبقه کارگری سفیدپوست‌ها که در انتخابات سال ۲۰۱۶ به دونالد ترامپ رای دادند، در انتخابات میان‌دوره‌ای نوامبر ترجیح دادند در خانه‌هایشان بمانند. این درحالی است که راهبرد دوقطبی‌سازی ترامپ ممکن است جانی دوباره به پایگاه‌های رئیس‌جمهوری آمریکا بدهد و موجی جدید از حمایت‌ها از سوی طبقه کارگری سفیدپوست شکل بگیرد. بسیاری از رای‌دهندگان به ترامپ در وهله اول به‌خاطر دیدگاه‌هایش به مسائل داغ به وی رای دادند که مهاجرت و مسائل نژادی جزو آنها به‌حساب می‌آید. به‌طور خلاصه، مزیت نسبی رئیس‌جمهوری در آرای انتخاباتی الکترال به این معنی نیست که محبوبیت او موجب پیروزی خواهد شد. در انتخابات قبلی درحالی‌که میزان محبوبیت وی زیر ۵۰ درصد بود او توانست بیش از ۲۷۰ رای الکترال را از آن خود کند، این رای شامل ایالت‌های شمالی می‌شود که در سال ۲۰۱۶ تصمیم گرفتند به ترامپ رای دهند. البته دوقطبی‌سازی رئیس‌جمهوری که در کل به سود او است، به این معنا نیست که همواره یک تاکتیک مطلوب است. کارزار انتخاباتی ترامپ روز چهارشنبه در این زمینه خطوط قرمز را رد کرد و حتی ترامپ مجبور شد خودش را موافق شعارهایی که علیه ایلهان عمر داده شد، نشان ندهد. ایلهان عمر، یکی از چهار زن رنگین‌پوست گروه جوخه است که موافق استیضاح ترامپ هستند. در کارزار انتخاباتی ترامپ مردم یکصدا با الهام از توییت ترامپ شعار می‌دادند: او را به کشورش برگردانید. ایلهان عمر تنها نماینده گروه جوخه در مجلس نمایندگان است که متولد کشوری غیر از آمریکا و اصالتا سومالیایی بوده و از طریق کمپ‌های پناهجویی به ایالات‌متحده آمده است. (البته ترامپ روز جمعه از محکوم کردن این شعار خودداری ورزید).

نیت کوهن در ادامه گزارشش می‌نویسد: نرخ محبوبیت ترامپ با اینکه پایین است، از ثبات برخوردار بوده است. او حتی اگر رویه ملایمی را در پیش بگیرد، باز هم آرای مردمی را از دست خواهد داد، اما احتمالا در انتخابات سال ۲۰۲۰ پیروز خواهد شد. ترامپ در سال ۲۰۱۶ با اختلاف ۱/ ۲ درصدی در کسب آرای عمومی مردم از هیلاری کلینتون شکست خورد اما در نتیجه آرای الکترال فاتح کاخ سفید شد. احتمالا چنین موردی مجددا در انتخابات ۲۰۲۰ رخ دهد. با این تفاوت که مزایای نسبی رئیس‌جمهوری در آرای الکترال ممکن است در انتخابات بعدی ریاست‌جمهوری رشد بیشتری پیدا کند. این احتمال وجود دارد که رئیس‌جمهوری آمریکا بتواند انتخابات بعدی را با آرای الکترال بیشتری پیروز شود، درحالی‌که نسبت به رقیب دموکرات خود ۵ درصد کمتر رای مردمی به‌دست آورده باشد.

بهترین مدرک موجود برای این ادعا از نظرسنجی‌های موجود از انتخابات میان‌دوره‌ای سال ۲۰۱۸ به‌دست می‌آید. کیفیت این نظرسنجی‌ها به‌طور نسبی بالا است و تقریبا با نتایج انتخابات یکی در آمده‌اند و بسیاری از بی‌نظمی‌های احتمالی نظرسنجی‌ها را خنثی کردند. اگرچه این نظرسنجی‌ها مربوط به ۹ ماه پیش است اما نرخ محبوبیت از یک رویه باثبات برخوردار بوده که نشان می‌دهد این نرخ نه رشد اساسی و نه ریزش شدید داشته است. در دوران انتخابات میان‌دوره‌ای نرخ محبوبیت ترامپ حدود ۵/ ۴۵ درصد بود. در ایالت‌هایی که محبوبیت ترامپ در سال۲۰۱۶ زیر ۵۰ درصد بود، ارزش آرای الکترال به ۳۱۰ رای الکترال می‌رسید: ایالت‌هایی همچون ویسکانسین، پنسیلوانیا، آریزونا و کارولینای شمالی به همراه ایالت‌هایی که نام هیلاری کلینتون را در نظرسنجی‌ها به دوش می‌کشیدند. البته نمی‌توان گفت این خبر خوب یا بدی برای رئیس‌جمهوری است. همان‌طور که رئیس‌جمهوری با میزان محبوبیت ۵/ ۴۵ درصدی توانست آرای الکترال را به دست آورد، جان مک‌کین با میزان محبوبیت ۵/ ۴۷ درصدی نتوانست در سال ۲۰۰۸ فاتح کاخ سفید شود. مهم‌ترین عامل در انتخاب رئیس‌جمهوری در آرای الکترال که همان رای ملی خوانده می‌شود، تفاوت رایی است که بین رای ملی و ایالت‌های تعیین‌کننده وجود دارد، ایالت‌هایی که پیروز انتخابات را تعیین می‌کند. ویسکانسین در سال ۲۰۱۶ یکی از ایالت‌های تعیین‌کننده بود و به‌نظر می‌رسد شواهد کافی وجود دارد که هنوز قطعیت رای الکترال ترامپ در این ایالت بالا است. میزان محبوبیت ترامپ در این ایالت در نظرسنجی‌ها ۱/ ۴۷ درصد بوده که از میزان محوبیت ملی ۵/ ۴۵ درصدی وی بالاتر است. این آرا نشان می‌دهد که اگر نقشه آرای الکترال در این ایالت مانند همان سال ۲۰۱۶ باشد، نتیجه به سود ترامپ رقم خواهد خورد. این محقق در ادامه گزارش تاکید می‌کند: یک نگاه دقیق‌تر به شواهد و مدارک موجود به ما می‌گوید که احتمالا در سال ۲۰۲۰ شاهد رشد آرای الکترال ترامپ هم باشیم. میزان محبوبیت ترامپ در میان رای‌دهندگان ویسکانسین ۶/ ۴۳ درصد بوده است و احتمال رشد این نرخ تا ۴۸ درصد وجود دارد. به سخن دیگر بیشتر نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که موقعیت ترامپ در ویسکانسین محکم بوده و اکنون از محبوبیت ۱/ ۴۷ درصدی  برخوردار است. این احتمال از سوی برخی دیگر نیز داده شده است که میزان محبوبیت ترامپ در این ایالت رشد اندکی هم داشته باشد و به ۶/ ۴۷ درصد برسد که در این صورت ۴/ ۲ درصد بیشتر از میزان محبوبیتش در سطح ملی است.

 

علت اینکه ویسکانسین در این تحقیقات در نظر گرفته شده این است که این ایالت جزو ایالت‌هایی است که می‌تواند موقعیت انتخابات را تغییر دهد. نکته دیگری که در تحقیقات مشخص شده این است که نامزدهای دموکرات از مقبولیت خوبی برخوردار نیستند.

 

در این تحقیقات ایالت فلوریدا نیز از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. تحقیقات نشان می‌دهد که از سال ۲۰۱۶ به این‌سو، این ایالت نیز به سمت راست چرخیده است. در نظرسنجی‌های صورت گرفته در انتخابات میان‌دوره‌ای سال ۲۰۱۸، به‌طرز اساسی مثبت به نفع راست‌ها بوده است. در انتخابات میان‌دوره‌ای سال ۲۰۱۸، فلوریدایی‌ها در انتخابات سنا، فرمانداری و انتخابات سراسری مجلس نمایندگان به جمهوری‌خواهان رای دادند.  پایگاه قدرتمند ترامپ در ویسکانسین و فلوریدا به نظر می‌رسد در دو منطقه خلاصه می‌شود: میلواکی و میامی. میزان محبوبیت ترامپ در میلواکی به ۴۸ درصد می‌رسد. این رقم البته از سال ۲۰۱۶ به این سو تکان نخورده است. این درحالی است که میزان محبوبیت ترامپ در سایر بخش‌های این ایالت با کاهش نسبی همراه بوده است. دونالد ترامپ از همین شرایط در میامی برخوردار است. میزان محبوبیت ترامپ در بین دو منطقه ۲۶ و ۲۷ میامی که دو منطقه مهم الکترال به‌حساب می‌آید، ۵/ ۴۵ درصد است. در انتخابات سال ۲۰۱۶، میزان محبوبیت ترامپ ۸/ ۴۰ درصد بود که نشان از رشد محبوبیت ترامپ در این دو منطقه کلیدی دارد. از نظر دموگرافی نشان داده شده است که جمهوری‌خواهان در این مناطق از مقبولیت بیشتری برخوردار هستند. داده‌ها حکایت از این دارد که هر دو منطقه همچنان تحت نفوذ جمهوری‌خواهان قرار دارد.

 

نیت کوهن در آخر گزارش تحقیقی‌اش می‌نویسد: وظیفه عمده تحلیل‌ها پوشش دادن فرصت‌هایی است که برای هر دو حزب وجود دارد: ما نمی‌توانیم بگوییم که کدام یکی از این احزاب از فرصت‌ها بهتر استفاده خواهند کرد. ولی سوال مهمی که در این زمینه می‌تواند راهگشا باشد این است که اگر میزان محبوبیت ترامپ بالاتر رفت باید پرسید کجا؟ پاسخ به این سوال می‌تواند راهگشا باشد. چنان‌که در انتخابات سال ۲۰۱۶، ویسکانسین یکی از ایالت‌های تعیین‌کننده بود.

 

مخاطبان گرامی : به شما عزیزان پيشنهاد مى كنيم "مطالب پیشنهادی" زير را هم مطالعه كنيد: