یک باور اشتباه درباره ویتامین D

نتایج پژوهش های اخیر نشان می دهد:نیاز به جراحی آب مروارید در یک دوره ۵ ساله در بین افرادی که ویتامین D با دوز بالا دریافت می کردند در مقایسه با دارونماها کاهش نیافته است.

به گزارش سلامت نیوز ، بر اساس یافته های یک کارآزمایی انجام شده توسط محققان استرالیایی، نیاز به جراحی آب مروارید در میان افراد مسن پس از ۵ سال مصرف مکمل ویتامین D با دوز بالا در مقایسه با دارونما کاهش نیافت.

به گفته پژوهشگران، آب مروارید یا تیرگی عدسی چشم عارضه ای است که عبور نور از عدسی به شبکیه را مسدود می کند. این یک بیماری بسیار شایع است و حدود ۹۵ میلیون نفر در سراسر جهان به آن مبتلا بوده و عامل اصلی نابینایی در کشورهای با درآمد متوسط و کم درآمد است.

جراحی آب مروارید یک روش پزشکی رایج است که شامل استخراج لنز از چشم است و داده ها نشان می دهد که این عمل در سال ۲۰۱۶ در سراسر کشورهای عضو اتحادیه اروپا ۴.۵ میلیون بار انجام شده است. به گزارش سیناپرس، نقش بالقوه ویتامین D در کنترل آب مروارید به دلیل وجود گیرنده های آن در داخل چشم و نقش مهم در رشد عروق شبکیه، به ویژه در طول بلوغ عروق شبکیه، شناسایی شده است.

علاوه بر این، داده‌های مشاهده‌ ای نشان می دهد که خطر آب مروارید مرتبط با افزایش سن در مردانی که سطوح سرمی ۲۵ هیدروکسی ویتامین D دارند، پس از تنظیم عوامل مخدوش ‌کننده بالقوه، کاهش می ‌یابد.

با این وجود، یافته های مطالعات جدید نشان می دهد: به نظر نمی رسد ویتامین D نقش مهمی در کنترل آب مروارید داشته باشد. اما از آنجایی که شواهد موجود در حال حاضر عمدتاً ماهیت مشاهده ای دارند، تیم استرالیایی یک کارآزمایی تصادفی و کنترل شده را برای تعیین اینکه آیا مصرف طولانی مدت مکمل ویتامین D با دوز بالا ممکن است جایگزین نیاز به جراحی آب مروارید شود را بررسی کرد.

تیم استرالیایی از داده‌ های بزرگسالان بین ۶۰ تا ۷۹ سال برای بررسی تأثیر ویتامین D با دوز بالای ۶۰ هزار واحد بین ‌المللی در ماه استفاده کرد. محققان نتیجه اولیه را نیاز به جراحی آب مروارید تعیین کردند و اگرچه سطح ویتامین D در همه شرکت‌ کنندگان اندازه‌ گیری نشد، محققان مدلی را برای پیش ‌بینی سطوح پایه با استفاده از داده‌ های جمع‌ آوری ‌شده از یک نمونه تصادفی توسعه دادند.

در مجموع ۱۸.۴ درصد از کل گروه شرکت کنندگان تحت عمل جراحی آب مروارید در طول پیگیری قرار گرفتند و میزان آن بین دو گروه استفاده کننده از ویتامین دی و گروه کنترل مشابه بود. جالب اینجاست که بین افرادی که سطح ویتامین D بیشتر یا کمتر از ۵۰ نانومول در لیتر داشتند، تفاوتی وجود نداشت.

به گزارش سیناپرس، محققان در انتها به این نتیجه رسیدند که هیچ مدرکی برای حمایت از استفاده ممتد ویتامین D در افراد مسن به عنوان یک استراتژی برای کاهش نیاز به جراحی آب مروارید وجود ندارد.

شرح کامل این پژوهش ها و یافته های آن در آخرین شماره مجله تخصصی Ophthalmology منتشر شده است.

خبرهای مرتبط