هرمان گورینگ که بود؟/خودکشی قبل از اعدام

هرمان ویلهلم گورینگ (به آلمانی: Hermann Göring) (زاده ۱۸۹۳ - درگذشته ۱۹۴۶) از برجسته‌ترین چهره‌های حزب نازی در آلمان بود. وی در خلال جنگ جهانی دوم به عنوان فرمانده نیروی هوایی آلمان نازی به خدمت پرداخت.

کودکی و نوجوانی

هرمان گورینگ در سال ۱۸۹۳ در باواریا به دنیا آمد. او تحصیلات خود را در آموزشگاه نظامی کارلسروهه ادامه داد و در سال ۱۹۱۴ به ارتش پیوست.

جنگ جهانی اول

گورینگ در دوران جنگ جهانی اول خلبان بود و به علت شجاعت نشان «صلیب آهنی» را دریافت کرد. بعد از جنگ، به مونیخ رفت و در سال ۱۹۲۲ با هیتلر آشنا شد. او در دسامبر ۱۹۲۲ به عنوان رئیس سپاه توفان (SA) انتخاب شد و تا «کودتای مونیخ» در این سمت باقی‌ماند.

کودتای مونیخ

گورینگ در کودتای مونیخ به شدت زخمی شد اما توانست به خارج بگریزد. در سال ۱۹۲۷ به آلمان برگشت به حزب نازی پیوست و یک سال بعد، در ۱۹۲۸، به رایشستاگ (مجلس آلمان) راه یافت. او در سال ۱۹۳۲ رئیس رایشستاگ شد.

گورینگ در ۱۹۳۳ وزیر امور داخلی پروس بود و در آن سال نقشی مهم در دستگیری و شکنجهٔ ی کمونیست‌ها و سوسیالیست‌ها داشت.

ورود به نیروی هوایی آلمان

گورینگ در ۱۹۳۵ فرمانده لوفت وافه (نیروی هوایی آلمان) شد.

جنگ جهانی دوم

عدم موفقیت لوفت وافه، وسعت گرفتن حملات هوایی متفقین بر آلمان، و اعتیاد گورینگ را از عوامل سقوط وی دانسته‌اند. گورینگ تا سال ۱۹۴۵ او کم و بیش همهٔ پست‌ها و نفوذ خود را از دست داده بود.

محاکمه نورنبرگ

هرمان گورینگ در همین سال، پس از پایان جنگ و شکست آلمان، در دادگاه نورنبرگ محاکمه و به اعدام با طناب دار محکوم شد.

مرگ

او در سال ۱۹۴۶ و پیش از آن که هنگام اعدامش فرا رسد، در زندان خودکشی کرد.

ویکی پدیا